Obraz został namalowany z życia, dokładnie w przedstawionym na nim miejscu. Wprawny artysta przedstawił mu małego muzyka, który spacerował i jednocześnie pracował w jasny dzień. Twarz młodzieńca jest otwarta i uśmiechnięta, nie waha się spojrzeć wprost na artystę, który go rysuje, a błądzący uśmiech po prostu nie opuszcza jego twarzy. Ubrany jest w dość skromny, ale wygodny dla niego strój, bo cała jego praca jest w ruchu. Jego strój jest ciepły, brązowy, prawie taki sam jak trawa pod stopami. Dlatego jego garnitur mówi o podróżowaniu przez wiele dni, a nie w domu.
Młody człowiek wyruszył, zabierając ze sobą flet i pudełko z przyjacielem. W budce mieszka wytresowany świstak, który na rozkaz robi notatki ze skrzynki «na szczęście» dla publiczności. Artysta portretuje artystę i jego małego ucznia z wewnętrznym ciepłem i tekstem charakterystycznym dla jego twórczości. Starannie i niezauważalnie podkreślono samotność młodego człowieka na tle zimnego już jesiennego nieba i nieobecność licznych wielbicieli jego rzemiosła.
Drzewa już odleciały i stoją w pewnej odległości od artysty zupełnie nagie. W oddali widać budynek przypominający kościół i wiele małych domków okolicznych mieszkańców. Z obrazu trudno zrozumieć, czy facet właśnie przybył do wioski, czy już ją opuszcza, ale nie ma jeszcze publiczności. I chcę wierzyć, że teraz zgromadzą się wokół niego, aby zobaczyć, jak gra magiczne melodie na swoim flecie i jak jego wyszkolone ręcznie zwierzę otrzyma życzenia dla każdego, kto rzuci mu monetę.
Opis obrazu Jean-Antoine Watteau «Sabaudia ze świstakiem»