Opis obrazu Jean Auguste Ingres «Portrait of Mademoiselle Riviere»

Datowany na rok 1805. Materiały: olej na płótnie. Rozmiary: 100 na 70 cm. Przechowywane w Luwrze, Paryż, Francja.

Mistrz namalował to płótno na początku swojej kariery. Philibert Riviere, który służył na dworze Napoleona, zaprosił młodego malarza do swojego domu w Saint-Germain-en-Laye (miasto pod Paryżem), aby namalował trzy portrety: jego, żony i córki. To ostatnie zostanie omówione.

W tym czasie Caroline miała 13-15 lat i sądząc po pozie, w której schwytał ją Ingres, była zawstydzona i zdenerwowana, ale starała się wyglądać na zmarłą. Świadczą o tym dłonie lekko zaciśnięte w pięść, ich położenie, zakrywające brzuch nieprzytomnym ochronnym gestem, który wypełnił rumieńcem policzki. Prawdopodobnie powodem jej podniecenia podczas pozowania był nie tylko wiek przejściowy, ale także potrzeba długiego stania przed młodym i atrakcyjnym artystą (miał około 25-26 lat).

Dziewczęta w tak młodym wieku miały nosić stroje w jasnych odcieniach, ale biel szczególnie podkreślała czystość i niewinność. Styl sukienki jest modny w latach 1795-1820. empire style — wyróżniał się zanikiem masywnych krynolin, które zostały zastąpione lekko rozszerzającą się, niemal prostą sylwetką z wysokim stanem i latającymi, prześwitującymi tkaninami. Lekka plisowana tkanina jest bardzo dokładnie odwzorowana na zdjęciu, podobnie jak srebrzyste odbicie satynowego paska pod biustem, fałdy krótkich rękawów. Dodatki to prawie niewidoczne kolczyki, długie rękawiczki z miękkiej skóry oraz futrzana chusta, której tekstury są pięknie odwzorowane.

Oczywiście proporcje w pracy są naruszone — szyja jest zbyt wydłużona, głowa i ramiona są nieco powiększone, ale to wraz z dużymi oczami o północy nadaje dziewczynie tajemniczy urok i kruchość. Za takie odejście od akademizmu Jean Auguste był poważnie krytykowany przez swoich współczesnych.

Promienista kobieca postać jest przedstawiona na tle ciemniejszego niebiesko-zielonego pasterskiego krajobrazu, który wskazuje na ruch przez wielokierunkowe przekątne zieleni i linię horyzontu. W prawym dolnym rogu wyraźnie widoczny podpis autora — «Ingres», czyli «Ingres-son».