Opis obrazu Jean Auguste Ingres «Raphael and Fornarina»

Rok powstania — 1841. Materiały — olej na płótnie, wymiary — 64,77 na 53,34 cm, przechowywane w Muzeum Sztuki Uniwersytetu Harvarda w Cambridge, USA.

Obraz powstał za życia Ingresa w Rzymie, kiedy jego styl był już w pełni ukształtowany. Podwójny portret przedstawia innego słynnego malarza renesansowego, Rafaela Santiego, i jego ukochaną Margheritę Luti, z zawodu piekarza nazywaną Fornarina z powodu swojego ojca (po włosku «fornaio»). Istnieją dwie wersje związku pary: to była wielka i czysta miłość; dziewczynę wyróżniała niewierność i tylko artysta był w niej bezinteresownie zakochany aż do śmierci.

Temat «modelarza» był bardzo popularny w XIX wieku. Wizerunek kobiety, który można prześledzić na rysach twarzy, fryzurze i nakryciu głowy; charakterystyczna twarz mężczyzny została zapożyczona z «Portretu młodej kobiety, czyli Fornarina» Rafaela (1518-1519) — tu na sztalugach przedstawionych niedokończona — i odpowiednio z «Autoportretu» (1506). Jean Auguste zastosował dość ciekawą technikę, bo tak naprawdę widz widzi tu Marguerite trzykrotnie — «na żywo», w szkicu i już ukończony obraz w tle. Jednak nadal nie wiadomo na pewno, czy ta dama rzeczywiście istniała.

Zakochani są w bogato zdobionej pracowni artystycznej, mozaikowa podłoga, wzorzysty dywan, prawdopodobnie marmurowe ściany, aksamitne krzesło, a za dużym oknem z kolumnami widać kawałek włoskiego miasta. Szczególną uwagę przywiązuje się również do ubrań — fałdy ciemnozielonej delikatnie połyskującej sukienki oraz czarno-czerwony płaszcz. Geniusz z pędzelkiem w dłoni wydaje się porównywać rysunek z oryginałem w jego ramionach, a ona uśmiecha się tylko pobłażliwie, zdając sobie sprawę, że ma nad nim władzę.

Na uwagę zasługuje kompozycja, doskonale wyważona na przekątnych z jasnymi i ciemnymi plamami, realizmem i oryginalnym podejściem twórcy do niemal legendarnej historii.