Opis obrazu Karla Bryullova «Ostatni dzień Pompejów»

Wyjazd młodego rosyjskiego artysty Karla Bryullova do Włoch w 1827 roku stał się znaczący nie tylko dla samego mistrza, ale także dla całego malarstwa światowego. Opierając się na wrażeniach z niegdyś prosperującego miasta Pompeje, widzianego na miejscu niegdyś kwitnącego miasta Pompeje zniszczonego przez Wezuwiusza, młody autor tworzy arcydzieło światowej sztuki, wspaniały obraz «Ostatni dzień Pompei».

Obraz powstawał przez 3 lata. W tym samym czasie Bryullov doprowadził się do wyczerpania. Wreszcie jego plan został zrealizowany. Obraz łączy w sobie świat zbliżającego się niebezpieczeństwa i odmienne zachowanie ludzi w obliczu śmierci.

Tutaj młody Pliniusz namawia matkę, która upadła na ziemię, aby wstała i odeszła od niebezpieczeństwa. Ponadto synowie niosący starego ojca próbują go uratować w bezpiecznym miejscu. Właśnie tam człowiek, który podniósł rękę do nieba, próbuje chronić swoją rodzinę. Obok niego klęcząca kobieta-matka z dziećmi, które szukają jej ochrony i pomocy.

Tutaj jest także chrześcijański kapłan z boskimi atrybutami. Jest spokojny i nieustraszony w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa. Sługa Boży patrzy na niebiosa płonące wszechogarniającym ogniem, rozpadające się pod ogromną mocą posągów dawnych bożków.

W głębi płótna znajduje się pogański kapłan, który ze strachu próbuje uciec i zabrać ze sobą święty ołtarz. Ta opozycja prowadzi do idei znaczenia wiary chrześcijańskiej, która zastępuje pogaństwo.

W tle po lewej stronie Bryullov rysuje tłum uciekinierów, wśród których wyróżnia się postać artysty ratującego przedmioty swojego rzemiosła. W tym artyście autor się przedstawił.

Pierwszy plan płótna przedstawia leżącą na ziemi kobietę i opłakujące ją niemowlę. Symbolika tego obrazu polega na zastąpieniu jednego razu innym.

Na cudownym płótnie Karla Bryullova widz znajduje odpowiedzi na odwieczne pytania o cel człowieka, jego rolę w świecie i historii.