Opis obrazu Kazimierza Malewicza «Dziewczyny w terenie»

I tutaj Malewicz jest wierny swojej tradycji. Wydawało się, że wszystko pozostało w jego stylu, ale nadal nie do końca. Te same geometryczne kształty — tylko one są wplecione w kobiecy wizerunek. Ale te obrazy mają świetną kolorystykę. Jest miejsce na czerwony i czarny, zielony i żółty.

Tak, prawie całe spektrum tęczy jest obserwowane i nikt nie powie, że przedstawił to ten sam Malewicz, który do niedawna przedstawiał na płótnach tylko solidne geometryczne kształty w określonym kolorze — czarnym. Ale dlaczego nagle zdecydował się odejść od swojego sześciennego stylu? Dlaczego nagle? Można to łatwo wytłumaczyć: artysta w tym stylu ma mniej miejsca i pozostawiając za sobą użycie całej tej samej geometrii, powrócił do stylów niemal znanych laikowi.

Może to być pejzaż, a nawet portret, ale artysta nie malował twarzy. Wykorzystując wyjątkowość postaci, niejako budował z nich postacie ludzkie lub projektował krajobrazy. Tylko w tym samym czasie użyłem całej gamy farb. Ten okres jego twórczości uważany jest za najjaśniejszy i najbardziej wyrazisty.

Wszystko na tym płótnie jest schematyczne i proporcjonalnie poprawne. Z czysto teoretycznego punktu widzenia niebo jest niebieskie, a ziemia kolorowa. A sami ludzie, ponieważ przybyli z ziemi, również powinni być wielokolorowi, aby nie mieszać się z kolorami ziemi. Rysowane są wszystkie kształty, wszystkie twarze, wszystkie kolory. I dlatego po chwili zaczynasz rozumieć, a dokładniej wyobrażasz sobie, jak mogą wyglądać dziewczyny. Przedstaw ich twarze, prawdziwe postacie, ich obawy. Na polu oznacza to wieśniaczki. A ponieważ są na polu, czas na zbiory.

Możesz sobie wyobrazić tę barwną jasność jako święto plonów. Pamiętajcie, jak uroczyście i z honorem obchodzono ten dzień we wsi. Może dlatego Malewicz zaopatrzył to płótno w farby, aby zaznaczyć, że taki dzień jest na płótnie.