Opis obrazu Konstantina Makowskiego „Tamara i demon”

Opis obrazu Konstantina Makowskiego Tamara i demon

Obraz został opublikowany w 1889 roku.

Tytuł obrazu podaje jego źródło – przedstawione postacie są postaciami dzieła literackiego. Romantyczny wiersz „Demon” M. Yu. Lermontowa był dla artysty fundamentalną zasadą przy tworzeniu ekspresyjnej kompozycji artystycznej.

Obrazy inspirowane są liniami wiersza, na płótnie znajduje się epizod spotkania Tamary z uskrzydloną młodzieżą, „duchem wygnania”.

Blada twarz, niezwykła sukienka, potężne skrzydła – wszystko mówi o nieziemskim charakterze. Młody człowiek jest „diabelnie” przystojny – cienkie rysy twarzy, wyraziste podkręcone brwi, prosty nos, zaciśnięte cienkie usta. Ogląda ostatnie minuty ziemskiego życia Tamary, jej dusza już opuszcza ciało.

: 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Pojawienie się młodego demona wcale nie jest groźne i straszne – sympatyzuje z umierającą dziewczyną. Być może młody posłaniec podziemia po raz pierwszy stanął w obliczu śmierci tak bliskiej ziemskiej osoby, zresztą nie zwykłej osoby – to ona, Tamara, Demon obiecał zostać „królową świata”. A teraz to już koniec: dziewczyna zostaje z siłą, błagalnie wyciąga zaciśnięte ręce w niemej modlitwie do wyższych mocy. Ale modlitwy nie są przeznaczone do wysłuchania – posłaniec ciemności obserwuje ostatnie spojrzenie półotwartych oczu, gasnący oddech. Twarze ikon, oświetlone ikoną lampki, w milczeniu obserwują, co się dzieje. Tło ponurej nocy harmonizuje z tym, co się dzieje.

Obraz jest często porównywany do bardziej znanego obrazu Michaiła Vrubela na podobnej fabule. Istnieje jednak znacząca różnica między ucieleśnieniem demonicznej mocy: postać Vrubela budzi strach, jego mroczna postać zostaje umieszczona w centrum kompozycji, jest główną twarzą fabuły. Demon Makowskiego bardziej przypomina zwykłego młodego człowieka, widoczne są w nim całkowicie ludzkie emocje. Wizerunek Tamary jest też rozwiązywany na różne sposoby: widz nie widzi twarzy bohaterki Vrubel, jej uczucia i emocje są przez artystkę ukryte, to postać drugorzędna. Makovsky przywiązuje jednakową wagę do swoich bohaterów – ich twarze są otwarte, to, co się dzieje, jest łatwe do odczytania bez słów.

Doceniono wysokie umiejętności wcielania się w postaci literackie – obraz „Tamara i Demon” został nagrodzony Wielkim Złotym Medalem na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889 roku.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Konstantina Makowskiego „Tamara i demon”