Opis obrazu Konstantina Somowa «Arlekin i śmierć»

Syn historyka sztuki i kustosza zbiorów Ermitażu, od dzieciństwa chłonął wszystkie subtelności pisania i ukształtował własny, indywidualny styl. W młodości mieszkał w Rosji, później przeniósł się do Francji.

W wielu swoich pracach artysta odwołuje się do malarstwa Watteau, które odzwierciedla tradycje «stylu szarmanckiego». Pisze sceny z życia codziennego, takie jak randki w parkach, imprezy, całowanie w ustronnych miejscach, takich jak altanki i alejki.

Jednak wszystkie jego postacie są specyficzne. Noszą sukienki z kokardkami, luksusowe kamizelki i pudrowe peruki na głowach. Nie są to już ludzie, ale najprawdopodobniej marionetki, które grają wiecznie wesołe przedstawienie na różne tematy, w tym historyczne.

Czerpiąc z włoskiej komedii efekty w działaniach nieoczekiwanego wtargnięcia i skrytego podglądania, Somov zwraca uwagę na ich smutny, sarkastyczny motyw, a nie na komiczne znaczenie.

Wszystkie jego prace nieświadomie przenoszą widza w świat wspomnień, snu i sielanki, której już nie ma. Artystka niewątpliwie tęskni za nią i zdaje sobie sprawę, że nie da się przywrócić utraconej harmonii.

Jego zdaniem wszyscy ludzie to marionetki i duchy, które nieustannie się bawią. Są skazani na świętowanie życia. Są puste w środku i nie wiedzą, jak nic robić, jak się bawić. Pod szatami i maskami kryje się esencja czarów i śmierć.

Natchnione myśli nie dają mu wytchnienia, a ucieleśnia je na dziwnym płótnie zatytułowanym «Arlekin i śmierć». Tutaj w centrum obrazu jest uśmiechnięty, kpiący szkielet, a jego sobowtór to Arlekin. Za nimi są zakochane postaci, które symbolizują miłość, komedię i tragedię.

Obraz ukazuje rozkwit życia i euforię miłości, kończy się jednak pojawieniem się śmierci, która stała się panem życia, uczuć, namiętności i waleczności.