Opis obrazu Kuzmy Petrov-Vodkin «Dziewczyna z lalką»

Petrov Vodkin — rosyjski i radziecki artysta, pisarz, nauczyciel. W jego pracach często można dostrzec temat macierzyństwa, który ujawnia się w dwóch kluczach — albo w kontekście świętości, wzniosłości obowiązku matki, która wypełniając swoje przeznaczenie, staje się równa świętej, albo w kontekście naturalności i prostoty, częścią życia i świętej codzienności.

Również na jego obrazach często można zobaczyć dzieci — żywo złapane pędzlem, jakby w środku trwałej chwili, zdają się być gotowe w następnej chwili oderwać się i uciec od płótna, zostawiając tylko krzesło lub krzesło, na którym wcześniej usiadły.

Jednym z takich obrazów jest «Dziewczyna z lalką». Przedstawia Tatianę Piletską, słynną aktorkę kina radzieckiego z dzieciństwa, kiedy nikt nie przypuszczał, że czeka ją taka przyszłość. Jej rodzice byli przyjaciółmi Petrov-Vodkin — ich dacze znajdowały się w sąsiedztwie, utrzymywali dobre stosunki.

Kiedyś dzieci letnich mieszkańców dały zaimprowizowany koncert — czytały poezję, śpiewały piosenki, tańczyły — a Petrov-Vodkin, pod wrażeniem naturalnego wdzięku dziewczyny, zaprosił ją do pozowania do portretu. Miała wtedy siedem lat.

Usiedli na werandzie. Tate trudno było usiąść, a artysta czasami pozwalał jej się obracać, bawić się lalką — lalkę podarował dziewczynie jej ojciec. Kiedy trzeba było zachować całkowity bezruch, Tata przyjrzał się witrażowi na werandzie, patrząc na różne kawałki szkła.

To lato pozostało na zdjęciu w ciepłych kolorach, w czerwonym świetle na deskach werandy. Dziewczyna siedzi na krześle, ostrożna, znudzona, patrząc w bok — prędzej by wyszła! — przytula lalkę, która jak wiele lalek uśmiecha się głupio spod ręki kochanki.

Tata ma na sobie białą koronkową sukienkę i wygląda ze zdjęcia, jakby żyła. Teraz skinę głową i wygodnie ułożywszy lalkę, ucieknie z werandy, śmiejąc się dziko.