Kuzma Petrov-Vodkin stał się znanym artystą dzięki swoim pracom, takim jak Kąpiel rudego konia, Śmierć komisarza, Po bitwie i wielu innym znanym nam utalentowanym obrazom rosyjskiej klasyki tamtych czasów.
Artysta doszedł do tego rodzaju sztuki jako martwe natury po stworzeniu swoich słynnych arcydzieł.
Martwe natury były u szczytu popularności i gloryfikowały wiele młodych talentów, ale Petrov-Vodkin wyróżnia się wśród nich niezwykłym podejściem do przedstawiania obiektów nieożywionych, które mają głębsze znaczenie, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.
W większości swoich obrazów autor przedstawia tak zwyczajną proletariacką zastawę stołową, jak fasetowane szkło, ale gra na jej wyraźnych, nudnych konturach, rozcieńczając tło wyrafinowanymi i jasnymi przedmiotami.
Na obrazie «Martwa natura różowa» oprócz kieliszka widoczne są jabłka czerwieni i zieleni starannie ułożone w kompozycję, obok której znajduje się kilka śliwek. Jednym z akcentów artysty jest gałązka jabłka z dużymi owocami jabłka. Przy stole możemy zobaczyć kilka obrazów z wizerunkami twarzy świętych, bardziej przypominających ikony, ale Pietrow-Wodkin nie skupia się na nich, rozmywając w ten sposób tło i pozostawiając swego rodzaju tajemnicę.
Po szczegółowym zbadaniu obrazu z przedstawioną na nim martwą naturą, mimowolnie pojawia się tylko jedno pytanie, jaki rodzaj płynu znajdował się w szkle? Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że autor stworzył w ten sposób komiksowe połączenie fasetowanego szkła ze swoim nazwiskiem, jednak pamiętając o jego arcydziełach, przepełnionych filozoficznym znaczeniem i głębią przemyśleń, warto przyjrzeć się bliżej «Różowej martwej naturze», aby zrozumieć istotę obrazu i główne znaczenie, jakie artysta chciał przekazać, przedstawiając te konkretne obiekty.
Opis obrazu Kuzmy Petrov-Vodkin «Różowa martwa natura»