Opis obrazu Leonarda da Vinci «Madonna»

Liczne badania malarstwa Leonarda da Vinci wskazują, że odrębnym tematem w twórczości artystki był temat matki i jej dziecka. Często na jego obrazach pojawiają się obrazy młodej kobiety wyrażającej troskę i niepokój o swoje dziecko.

Obecnie przechowywany w Ermitażu w Sankt Petersburgu. Eksperci uważają, że obraz ten został namalowany w mediolańskim okresie twórczości Da Vinci i to w nim najlepiej, jak to możliwe, podkreśla się sam typ kobiecego piękna renesansu. Widać to wyraźnie w doskonałości linii i kształtów. Wystarczy zwrócić uwagę na to, jak harmonijnie łączy się wizerunek kobiety karmiącej z wyraźnymi liniami otworów okiennych w tle.

Nie sposób nie zauważyć wyrazu twarzy Madonny, która w okresie karmienia jest przepełniona czułością i troską o dziecko. Jest to szczególnie widoczne w jej lekko zamkniętych oczach i ledwo zauważalnym uśmiechu. Wygląda na to, że kobieta uśmiecha się do swoich snów.

Na szczególną uwagę zasługuje oświetlenie obrazu. Należy zaznaczyć, że postać Madonny i jej maleństwa jest oświetlona znacznie bardziej niż tło obrazu, co stwarza złudzenie, że światło pada skądś z przodu.

Figurka maluszka wykonana jest ze szczególną precyzją, wyraziste oczy, pulchna sylwetka i niesamowita gra światłocienia, która nadaje jego skórze wyjątkowego «jedwabistości» — to wszystko tylko podkreśla temat macierzyństwa i kobiecego piękna.

Jasnoczerwona sukienka Madonny harmonijnie kontrastuje z niebieskim płaszczem, który z kolei łączy się z delikatnym tłem w postaci turkusowych chmur.

Dodatkowo warto zaznaczyć, że Leonardo Da Vinci nie namalował tego obrazu olejem, a temperą, co daje trochę większy kontrast i zapewnia lepsze zachowanie obrazu.