Opis obrazu Michaiła Aleksandrowicza Wrubela «Portret S. I. Mamontowa»

Sztuka wymaga eksperymentowania, zwłaszcza malarstwa. Wielu rosyjskich artystów chciało eksperymentować, ale nie wszyscy potrafili wyrazić swoje wewnętrzne uczucia.

Praca Michaiła Aleksandrowicza Wrubela pokazała, że ​​artysta odmówił pracy w stylu dziennikarskim. Strumień artystycznych innowacji odrzucił istnienie odpowiedników arcydzieł Michaiła Vrubela. Ten malarz to czysto indywidualna osobowość, która żyje w świecie jasnych kolorów i rzeczywistości. Na koncie Vrubela istnieje wiele dzieł różnych gatunków, w tym portretów.

W 1897 roku powstał portret Savvy Mamontova, patrona i przedsiębiorcy. Kupiec Savva Iwanowicz siedzi wygodnie w fotelu, jakby miał rozpocząć rozmowę biznesową. Reprezentacyjny wygląd Savvy Iwanowicza świadczy o wyrafinowanym guście Vrubela. Ten pokój to gabinet, w którym pracuje Mamontow.

Patron jest tak surowy, że według krytyków portrecistów wygląda jak rosyjski bohater. Dodano hiperboliczność i ekspresję do pracy — główny cel Vrubela. Wyraża się temperament przedsiębiorcy, podobnie jak car, jest to zauważalne, jeśli spojrzysz na wygląd Savvy Iwanowicza. Indywidualność i surowość są obecne w obrazie Mamontowa, artysta nie poprzestaje na przekazywaniu emocji i nastroju.

Arcydzieło Michaiła Vrubela to doskonała wyrazistość struktury dzieła artysty. Stworzywszy wizerunek filantropa, Michaił Aleksandrowicz uosabiał projekt swoich myśli i obrazów. Natura nie zawsze mogła mu odpowiadać, nie dlatego, że był wybredny, jeśli chodzi o zewnętrzne dane osoby. Nie, wynikało to z jego niepokoju i szybkości, więc portret dumnej Sawwy Iwanowicza nie został ukończony. Głównym celem Michaiła Vrubela jest przekazanie widzowi strumienia uczuć i zainteresowań, nie tylko z realnego świata, ale także duszy.