Nikołaj Krymow wszedł do historii sztuki rosyjskiej nie tylko jako genialny pejzażysta, ale także jako nauczyciel i teoretyk malarstwa. Urodził się w rodzinie artystów. Oczywiście ojciec został pierwszym nauczycielem Krymowa.
Na początku studiów Krymow był tak biedny, że nie mógł sobie kupić farb i używał tych, które zamożniejsi studenci czyścili z płótna. To rozwinęło w artyście oszczędność w stosowaniu farb i malowania, najlepiej na małych płótnach. Pomimo wszystkich intryg losu talent Krymova rozwijał się szybko, a jeden z jego pierwszych obrazów został zakupiony do Muzeum Trietiakowskiego.
Prace artysty wyróżnia blaknięcie kolorów, które wcale nie psuje obrazu, a wręcz przeciwnie, dodaje mu poezji. Występ artysty jest zawsze bardzo klarowny, dużo uwagi przywiązuje się do szczegółów, wszystkie pociągnięcia są drobiazgowe i precyzyjne. Krymow uwielbiał malować naturę, a zwłaszcza wodę i jej odbicie, kiedy tworzy się wrażenie dwoistości świata, gdy niebo łączy się w jedno z ziemią.
Krymov szczególnie zmysłowo portretował krajobrazy. Na przykład płótno «Z lasu»: natura na obrazie wydawała się zamrożona. W ten sposób artysta przekazał swój kontemplacyjny i poetycki nastrój oraz swoje spostrzeżenia.
We wczesnych pracach Krymowa widoczny jest wpływ różnych mistrzów, ale w przyszłości można zauważyć, że motywy i stylistyka innych ludzi są mu obce. Nigdy nie gonił za trendami w modzie, a najważniejsze dla niego zawsze było wrażliwe emocjonalne postrzeganie natury.
Taka uczciwość i szczerość w pracy doprowadziły do Krymova wielu studentów, którym przekazał swój styl i zmysłowość wykonania. Jeszcze więcej zwolenników zainteresowało się interesującym i niepodobnym do nikogo sposobem wykonania Krymowa. Wielu było przesiąkniętych jego szczerością i faktem, że zawsze pozostawał wierny sobie i naturze, a nie trendom mody czy stylowi pisania znanych artystów.
Opis obrazu Mikołaja Krymowa «Z lasu»