Opis obrazu Mikołaja Roericha «Św. Sergiusz z Radoneża»

Obraz Mikołaja Roericha «Św. Sergiusz z Radoneża», namalowany w 1932 r., Przedstawia św. Sergiusza. Roerich nosił miłość do obrazu tego cudotwórcy przez całe życie.

Święty Sergiusz stoi na pierwszym planie, na wzgórzu w kolorze przypominającym kolor nie wypalonej gliny. Jego sylwetka jest wysoka i dostojna, we wszystkim harmonijna, twarz majestatyczna i miła, a aureola, ubiór i znak Trójcy dają nam zrozumienie jego wysokiej pozycji, podkreślają jego siłę i znaczenie. W rękach trzyma piękną świątynię — symbol świątyni duszy ludzkiej. Cudotwórca Sergiusz upomina armię i modli się o jej bezpieczny powrót.

Nad wzgórzem widoczne są hełmy wojowników walczących w wyczynach broni. Maszerują w prostych liniach, dumnie niosąc czerwone sztandary. Walczą odważnie iz godnością, zdając sobie sprawę z potęgi pomocy św. Sergiusza i Kościoła ruskiego, stojącego w oddali i pomalowanego zaskakująco dopasowanymi kolorami. Nawet na niebie widoczne są przejawy niebiańskiej pomocy: jest niezwykle niebieski i zmienia się w śnieżnobiałe żółte odcienie, jakby z jasności aureoli i duchowego światła Sergiusza. A brudne chmury są usuwane, stają się bielsze, co symbolizuje oczyszczenie ziemi z różnych wad i złych myśli.

Wszechwidzące Oko, wyraźnie widoczne przez grube czarne chmury, jest okiem Stwórcy, które jest dalekie i niewidoczne dla ludzi, ale wciąż ich obserwuje i strzeże. Ogólnie Oko często można zobaczyć na wczesnych ikonach rosyjskich, ale w takich późniejszych pracach pojawia się raczej rzadko.

Całe płótno jest przesycone duchowością, w prawym dolnym rogu nawet ikona wina z Obliczem Chrystusa Zbawiciela.

Największy asceta rosyjskiej ziemi, święty Sergiusz, jest obrazem wychowawcy, nauczyciela i orędownika dla całego ludu i przez cały czas. Za swojego życia człowiek ten ze wszystkich sił dążył do zjednoczenia Rosji i osiągnięcia jej odrodzenia moralnego. Zebrał żołnierzy przed wieloma kampaniami i to na tym obrazie pojawił się przed nami na tym zdjęciu.