Opis obrazu Pabla Picassa „Gitara”

Opis obrazu Pabla Picassa Gitara

W 1912 roku narodził się nowy kierunek w sztuce – syntetyczny kubizm, którego głównymi przedstawicielami byli Georges Braque i Pablo Picasso. Ten styl jest pełen kolorów, jest weselszy niż monochromatyczny kubizm. Faktura materiału pojawia się w abstrakcji artysty. Szczególną rolę w tym okresie odegrało stworzenie papier-collet – rodzaj kolażu. Przedstawiciele kubizmu zabrali papier i wklejali na nim kawałki różnych materiałów: tkaninę, papier, karton, gazety, czasopisma, tapetę. Gitara Pabla Picassa uważana jest za typowy przykład malarstwa syntetycznego kubizmu.

=== 'https:' ? 's' : '') + '://www.displayformatcontent.com/abcba844b10176e9f4896ba1c9a2409d/invoke.js">');

W swojej pracy artysta przedstawił gitarę. Nie chciał przekazać prawdziwego wyglądu instrumentu muzycznego. Picasso rozłożył obiekt pracy na osobne elementy, którymi są proste kształty geometryczne. Zebrał te formularze na jednym zdjęciu.

Tło płótna to niebieski papier. Na nim artysta rysował węglem drzewnym geometryczne wzory, koła i gładkie linie. Na wierzch przyklejono brązowe tapety z kwiatowym wzorem, arkusze kolorowego papieru i pożółkłe stare gazety. Oprócz węgla drzewnego Picasso użył atramentu i kredy, aby przedstawić wzory.

W procesie tworzenia swojego obrazu Picasso odszedł od podstawowych zasad klasycznego kubizmu, odmówił przedstawienia trójwymiarowych modeli. Jego prace koncentrują się na malowniczej powierzchni przedstawionego instrumentu muzycznego. Chciał, by obraz zahipnotyzował widza, żeby ludzie mieli ochotę dotknąć płótna, uczyć się, sprawdzić każdy szczegół dotykiem.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Pabla Picassa „Gitara”