Opis obrazu Pawła Kuzniecowa «Na stepie w pracy. Strzyżenie»

Artysta był jednym z innowatorów w sztuce. Największy wzrost jego twórczości osiągnął w latach 10-tych XX wieku, kiedy to ukazały się wzorowe w swej nieskazitelności cykl stepowy i Buchara, do którego należy płótno «W pracy». Najlepsze płótna «Suity kirgiskiej» odznaczają się prawdziwą wielkością, malowniczością, głębokim zrozumieniem ducha Wschodu i jego powolną, stopniową regularnością. W ten sposób przechodzą na poziom filozoficzny.

Na pierwszym planie malarz przedstawił kirgiskie kobiety zajmujące się codzienną pracą — strzyżeniem owiec. Są nieruchome, jakby skamieniałe i majestatyczne, jak starożytne boginie stepowe, harmonijne z bezkresną ziemią i bezkresnym niebem. Technika pisania artysty jest kanoniczna, przestrzega pewnego rodzaju stałych reguł. W sposobie budowania obrazu, konstruowaniu na nim obrazu, interpretacji typów ludzkich, widoczne są echa starożytnych rosyjskich tradycji.

Na zdjęciu wyczuwalna jest ręka subtelnego kolorysty, który uwielbia połączenia rozedrganych odcieni i półtonów. Jednocześnie obraz przypomina fresk: jest demonstracyjnie płaski, jakby pomyślany jako związany z architekturą. Widoczny jest w nim prawdziwy styl Kuzniecowa — wspólnota intymnego liryzmu i solidności, epickiego charakteru. Artysta tworzy świat bezpośrednich ludzi, prawdziwego życia.

Chwali styl życia Kirgizów, ich niezwykle wyraziste, kolorowe i plastyczne kostiumy, mimo całej jaskrawości koloru. Jego mgłą gloryfikuje czystość i przejrzystość powietrza, majestatyczne statki stepowe — wielbłądy, stada koni, z których dostają kumy, stada owiec strzyżonych przez hostessy, wzorzyste dywany koshar, naiwnych, ufnych, witających ludzi, prowadzących gospodarkę na własne potrzeby. Wszystko to dostarczyło mu wielu nowych wrażeń i materiału do przemyśleń i refleksji.

Kuzniecow w swoim malarstwie bawi się przestrzenią poprzez dekoracyjność. Błękit tła podkreśla czas zmierzchu, refleksy na odcieniu na wiatach przypominają okres «Niebieskiej Róży».