Opis obrazu Rembrandta «Autoportret w młodości»

Autoportret został namalowany przez artystę w 1628 roku. Po niedawnym powrocie z Amsterdamu, gdzie studiował u znakomitego malarza Petera Lastmana, artysta wyposaża własny warsztat i decyduje o rekrutacji studentów. Młody Rembrandt Harmenszoon van Rijn jest pełen nadziei i oczekiwań. Wszystkie autoportrety Rembrandta są bardzo szczere i wiarygodne. W wieku dwudziestu dwóch lat młody człowiek wygląda na nieco niepewnego i niespokojnego. Kręcone włosy, żywy rumieniec na twarzy, zaciekawiony wygląd świadczą o romantycznym charakterze. Cień padający na twarz nadaje portretowi tajemniczość i integralność. Patrząc na siebie w lustrze, artysta przenosi na płótno nie tylko swój wygląd zewnętrzny, ale także ukryty nawet przed sobą wewnętrzny stan świadomości. Uczucie niepokoju, niepewności i lęku przed przyszłością jest nieodłącznym elementem większości kreatywnych młodych ludzi. Może nie jest pewien swojego talentu? Czas pokaże wynik jego trudów wiedzy artystycznej. Rembrandt szuka swojego oryginalnego i rozpoznawalnego stylu pisania. Oryginalna nakładka światła i cienia wykorzystywana jest przez całe życie twórcze artysty, co pozytywnie podkreśla i podkreśla nastrój postaci. Artysty nie interesują banalne tematy w malarstwie. Tęskni za czymś głębokim i znaczącym. Człowiek — jako korona twórcy, zajmuje w jego obrazach główne miejsce. Był szczególnie dobry w portretach. To dzięki umiejętności przekazania zmysłowego i realistycznego obrazu osoby na płótnie przyniesie Rembrandtowi publiczne uznanie i dobrobyt materialny. Malarstwo portretowe zajmuje znaczącą rolę w dziedzictwie artystycznym Rembrandta. Szczególnie cenne są autoportrety,