Opis obrazu Rene Magritte’a «Syn Człowieczy»

Najbardziej znanym z dzieł Rene Magritte’a jest tajemniczy obraz «Syn Człowieczy». Napisany w 1964 roku, od razu zwrócił na siebie uwagę swoją zewnętrzną prostotą i niezwykłą głębią treści.

Przyciągający uwagę i łatwo zapadający w pamięć wizerunek mężczyzny w stroju biznesowym — czarny płaszcz na koszuli z krawatem i melonik na głowie. Paradoksalny przedmiot — zielone jabłko zasłania twarz osoby. Obraz interpretowany jest najczęściej jako symboliczny obraz współczesnego człowieka — biznesmena, który jednak pozostaje potomkiem pierwszego człowieka — Adama, a więc podlega pokusom i grzesznym czynom; jak jabłko wiedzy blokują widok na świat istniejących rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Jednak Magritte najprawdopodobniej chciałby dać prawo do interpretacji swojego płótna każdemu z nas indywidualnie. Rzeczywiście tak jest: każdy, kto patrzy na «Syna Człowieczego», odsłania jego wizję życia, osobistą filozofię.

Prace Magritte’a to nie tylko jasne, piękne plakaty, w dodatku niosą one ze sobą filozoficzną zagadkę. Pokazać istnienie ukrytego znaczenia, ukrytej istoty zjawisk na świecie — to zadanie surrealistki René. Co więcej, sam artysta odmówił zaklasyfikowania się w tym kierunku. Surrealizm został oparty na nauce psychoanalitycznej. Obrazy Magritte’a nie są naukowe, ale bardziej mistyczne i nie prowadzą do suchych intelektualnych sporów, ale do ucieczki twórczej wyobraźni i poszukiwania prawdy o istnieniu.

«Syn Człowieczy» to obcy, który utracił swoją indywidualność, zagląda w to, co jest ukryte. Tłem jest ściana, morze i niebo w chmurach — nic nie rozprasza jego uwagi.

Co ciekawe, płótno zostało namalowane jako autoportret. Teraz pojawienie się anonimowego pana w meloniku i marynarce jest czasami postrzegane oddzielnie od autora obrazu. «Syn Człowieczy» z powodzeniem wtopił się we współczesną kulturę popularną i nadal inspiruje ludzi do zadawania pytań dalekich od codziennej próżności.