Obraz został namalowany w stylu «podanym». Tylko nieliczni mogą zrozumieć prawdziwą ideę, prawdziwe znaczenie i intencje artysty.
Obraz jest jakby podzielony na dwie części: w jednej dominują szare i nijakie tony, w drugiej wręcz przeciwnie, pełna jest jasności i form. Lewa strona obrazu wydaje się przedstawiać myśli kardynała, jego procesy pracy, w których decyduje: kto powinien żyć, a kto nie.
Po prawej stronie jest dziewczyna oświetlona pomarańczowym światłem. Wydaje się, że się wyróżnia, ale tylko formami, nawet kolorystyka dla niej jest taka sama, jak w drugiej połowie obrazu. Po lewej — robotnicy w swojej katorżniczej pracy, po prawej — ładna kobieta, która uśmiecha się radośnie, wzywając pracowników zmęczonych ciężką pracą fizyczną do odpoczynku. Gdzieś w oddali ktoś może zobaczyć osobę. Nie ma wyraźnego obrazu. Dookoła jest lity piasek, wszystkie w tym samym kolorze, oddzielone tylko cieniem.
Zawalony róg ściany dzieli przestrzeń, w której talent artysty odcisnął swoje piętno — nieco dziwne, ale bardzo czytelne znaczenie przedstawionego. Malowanie potęgą i głównym ukazuje widzowi zamieszanie jego możliwości i zakresu.
Przedstawiony obraz jest uderzający realizmem i tragedią — zmęczeni pracownicy i frywolna dama — nieco dziwna, ale starannie przemyślana fabuła, która wyjaśnia, kto istnieje i dlaczego.
Wszystko, co otacza pracowników, sugeruje, że nie ma innej «zabawy» w ich życiu, jak tylko spędzać dzień i noc w kurzu, ziemi i nie widzieć słońca. Jednak większą wagę autorka przywiązuje do ludzi pracy, dostają więcej kolorów i farb, ale dziewczyna po prostu wtapia się w otaczające ją tło.
Autor zdaje się nam mówić, że nie warto marnować życia w poszukiwaniu wygody, ale też nie warto «kopać» pod ziemią w poszukiwaniu zysku. Konieczne jest znalezienie swojego «złotego środka».
Opis obrazu Salvadora Dali «Kardynał»