Opis obrazu Stanisława Żukowskiego «Przebiśniegi»

Obraz «Przebiśniegi» został namalowany przez Stanisława Julianowicza Żukowskiego w 1911 roku.

Artysta przebywał wówczas w twerskiej posiadłości Milyukovów, a przebiśniegi stały się bohaterami kilku jego prac.

Obraz przedstawia okres końca zimy i początku wiosny, kiedy topnieje śnieg, rzeki wypełnia się po brzegi stopioną wodą, a rośliny dążą do ciepłych promieni słońca.

Na pierwszym planie artysta umieścił na parapecie drewnianego okna małą drewnianą skrzynkę. Jest wypełniony kwitnącymi, jasnoniebieskimi przebiśniegami, z soczystymi zielonymi liśćmi i łodygami zakrzywionymi w różnych kierunkach. Niektóre kwiaty wydają się być zwrócone do siebie, inne sięgają do natury za oknem, a jeszcze inne zdają się odwracać od słońca.

Za oknem wiosenny krajobraz z zielonymi świerkami i śniegiem leżącym wzdłuż wąwozów. Na pierwszym planie, tuż przy oknie, rośnie kilka wysokich brzóz i rozłożystych drzew iglastych. Bezpośrednio za nimi rozciąga się widok na szeroką rzekę i duże pole, na którym wciąż leży biały śnieg. Duże pole zielonej trawy rozciąga się daleko po horyzont i kończy się na skraju lasu iglastego. Drzewa stoją blisko siebie, opierając swoje wierzchołki o błękitne, lekko ponure niebo.

Krajobraz prawie nie pokazuje nieba, ale okno, przez które można je zobaczyć, jest przedstawione ze wszystkimi szczegółami. Rama okna w kolorze brązowym posiada klamkę i dolny zatrzask. Szyba jest czysta i lekko zaparowana na obwodzie ramy i ma dwa pęknięcia w prawym dolnym rogu okna.

Żukowski jest niezwykle pracowity, co w połączeniu ze swoim talentem dało początek niezwykle fascynującym i barwnym pracom.

Dziś obraz Stanisława Żukowskiego «Przebiśniegi» znajduje się w Rybińskim Państwowym Muzeum Historyczno-Architektonicznym — Rezerwacie.