Opis obrazu Tatyany Nazarenko «Wieczór moskiewski»

Tatiana Nazarenko to jedna z artystek przełomu epok, która pracowała jeszcze w Związku Radzieckim iz powodzeniem przeniosła swój dar, jak sztandar, do naszej współczesnej Rosji. Jej obrazy są z reguły oparte na fabule lub przedstawiają ludzi.

Perspektywa w nich jest często naruszana, postacie, które nie powinny się zderzać, lądują w jednym miejscu w tym samym czasie.

«Wieczór moskiewski» to właściwie standard wśród nich. Przedstawia przyjaciół artystki — młodych ludzi, którzy zgromadzili się, aby grać w jej pracowni. Dwie gitary, flet, czysty kobiecy głos, śpiewają razem i za nimi, zamiast dusznych i uciążliwych ścian pokoju, przestrzeń życiowa Moskwy. Widać wieże Kremla, kopuły Placu Katedralnego, stare, przytulne kamienice carskiej konstrukcji.

Na stole przed znajomymi — papiery z różnych epok. Można dostrzec stare zdjęcia ze starego albumu, na których poważni nieznajomi surowo i surowo patrzą w kadr. Numery czasopism, które nie były wydawane od wielu lat, szkice czyjąś lekką ręką, portret chłopa pańszczyźnianego, którego mało kto już rozpoznaje. Epoki przeplatają się — za młodymi ludźmi stoi niewyraźny, cienki, surrealistyczny portret Elizavety Petrovna Charevina, namalowany niegdyś przez Grigorija Ostrowskiego.

Stara kobieta spogląda z własnego «nicości», splotu czasu, który dzieli ją i zgromadzone w warsztacie towarzystwo, a jednocześnie wygląda na oderwaną i materialną, jedną ze wszystkich, równą w kręgu przyjaciół, od których dzieli ją prawie dwa stulecia.

Ten obraz mówi o nieuchronności czasu, o nieubłagalności jego biegu, a jednocześnie o tym, jak łatwo i swobodnie ludzka myśl może go pokonać. Jak łatwo przychodzą czasy dla ludzi, których nie znaleźli i jak bliskie są te czasy — w starych książkach, w kilkusetletnich budynkach, w papierach, romansach i myślach.