Opis obrazu Umberto Boccioniego «Stan umysłu»

Umberto Boccioni jest przedstawicielem włoskiego ruchu futurystycznego w malarstwie początku XX wieku. Oprócz tego malarz znany jest również z prac teoretycznych z zakresu modernizmu i realizmu. Artysta, zajmując się malarstwem portretowym, często sięgał po elementy impresjonizmu i postimpresjonizmu. W 1910 roku, po opublikowaniu Manifestu malarstwa futurystycznego, Boccioni przedstawia światu cykl obrazów, nazwany od tytułu jego głównego dzieła — «Stan duszy».

Podążając za nowymi trendami w sztuce, Boccioni odmawia stosowania przedmiotów kompozycyjnych. Stawia sobie za zadanie wyśpiewywanie pochwał tłumu, gorączki życia, podkreśla wir nowych relacji, które przetoczyły się przez społeczeństwo. Boccioni przewiduje zmechanizowaną przyszłość, w której ludzie otrzymają jedynie miejsce obserwatorów z zewnątrz.

Płótno, farby, kolory i światło służą artystce do przekazania idei ruchu we wszystkich jego formach i odmianach. Obraz to seria postrzępionych linii i ułożonych warstwowo kryształów. Ułożone w sposób chaotyczny przywołują w widzu obrazy zwierząt, ludzi, przedmiotów. Każdy, kto widział płótno na własne oczy, musi sam zdecydować, co dokładnie chce widzieć za niebieskimi pociągnięciami, nieokreślonymi pociągnięciami pędzla. Wewnętrzny świat artysty zostaje w pełni ujawniony niedoświadczonemu miłośnikowi futuryzmu.

Pomijając formę i standardową wizję koloru, Boccioni z powodzeniem łączy widmowe i krzykliwe. Artysta zaprzecza takim niezachwianym pojęciom, jak harmonia i integralność, nie pozbawiając widza wiedzy o ich istnieniu, ale też nie dając się ograniczać ich akceptacją. Gra kolorów, nieskończona kombinacja kształtów i rozmiarów — to wszystko nie pozwala oderwać wzroku od obrazu na długie minuty.