Opis obrazu Vincenta Van Gogha «Krzesło Gauguina» (Krzesło)

Jeden z najsłynniejszych artystów stulecia urodził się w Holandii. Od dzieciństwa był cichym i powściągliwym dzieckiem i nikt nie mógł sobie wyobrazić, że Van Gogh osiągnie szczyty życia, stanie się sławny na całym świecie, a dziedzictwo jego obrazów zostanie docenione na zawsze. Kierowała nim nieodparta chęć wyrażenia na obrazach swoich myśli i założeń dotyczących sensu życia. Van Gogh prawie przez całe życie nosił przyjaźń ze słynnym francuskim artystą Paulem Gauguinem. Kiedy Francuz przybył do Arles w 1888 roku, przyjaciele mieszkali razem przez dwa miesiące. Ta interpretacja zjednoczenia właściciela krzesła była dodatkiem do pracy «Krzesło Vincenta z fajką», która powstała w tym samym okresie. Poprzez te płótna artysta chciał przekazać prototyp siebie i swojego przyjaciela, odmienność obu postaci, a krzesło i krzesło na środku pokoju niosły niejako znaczenie środka wszechświata. Jak powiedział sam Mistrz: «Krzesło jest najpotrzebniejszym, głównym i najbardziej domowym meblem». Siedząc na krześle, wszystkie elementy obiektu obejmują każdą część ludzkiego ciała. Krzesło, podobnie jak fotel, to przedmioty nieożywione, a miejsce, w którym znajduje się człowiek, jest symbolem życia. W obszarze materialnym pozostaje po nim ślad. Sama idea pokazania «pustej przestrzeni» wielokrotnie pojawiała się w twórczych fantazjach artysty po chorobie, kiedy zdał sobie sprawę, że po śmierci nic nie pozostaje z człowieka. Jeśli na pierwszym zdjęciu artysta przedstawił krzesło z zgaszoną świecą, to tutaj, smutno i samotnie, stoi fotel ze świecznikiem pogrzebowym. Dwa płótna przedstawiają brak motywów wyraźnej pozycji życiowej. W końcu zmarł jego jedyny przyjaciel, a wraz z jego odejściem upadły wszystkie marzenia i pomysły Van Gogha. W końcu oprócz przyjaźni