Opis obrazu Vincenta Van Gogha «Pole pszenicy z cyprysami»

Van Gogh stworzył Wheatfield z Cyprysami pod koniec XIX wieku, kiedy przez prawie rok przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Van Gogh, zmęczony «uspokajającą sztuką», zaczął malować krajobrazy: drzewa, pola, na których wysiewa się pszenicę. Bardzo go pociągały cyprysy, które unosiły korony do nieba, wyglądały jak języki rozwijającego się ognia. Na prawie każdym płótnie zaczął przedstawiać południową przyrodę — cyprysy.

Badacze jego pracy wyjaśnili to hobby tym, że w Morzu Śródziemnym drzewa te od czasów starożytnych były oznaką smutku. Jego prace z lat 1888-1889 są obdarzone specjalnymi symbolicznymi obrazami, które wiążą się ze specyficznym światopoglądem artysty w tym okresie.

U dołu zdjęcia od razu rzuca się w oczy pole chleba pomalowane na jasnożółty i pomarańczowy kolor. Wydawało się, że pszenica ugina się pod wpływem lekkiego podmuchu wiatru. Van Gogh był bardzo zafascynowany cyprysami o ich liniach i proporcjach, które, jak powiedział, były piękne.

Zielona trawa wygląda jasno, jest jak miejsce na zalanym słońcem krajobrazie, ale ta czarna plama była bardzo ciekawym i trudnym zadaniem dla tego twórcy. Jak powiedział, aby tu malować naturę, trzeba bardzo długo się jej przyglądać. Pole pszenicy przedstawia jeżyny, krzewy, wysokie cyprysy z grubymi koronami, znajdują się na prawym brzegu dzieła i na tle nieba wyglądają coraz dłużej i ciemniej. Za nimi, w oddali, widać wzgórza w fioletowych odcieniach.

Powyżej widać różowo-zielone niebo z chmurami w niezwykłych kolorach i ledwo zauważalny półksiężyc. Z przodu wykonane są grube pociągnięcia, na krzakach jeżyn znajdują się refleksy w odcieniach zieleni, fioletu i żółci. Cyprysy to jedyny akcent na zdjęciu, narysowany pionowo.