Opis obrazu Walentina Serowa «Portret Miszy Serowa»

Portret Miszy Serowa stał się jednym z serii portretów dzieci wykonanych przez rosyjskiego artystę Walentyna Aleksandrowicza Serowa i jednego z głównych portrecistów swojej epoki.

Głównym gatunkiem twórczości Serowa od 1890 roku był portret. W tym obszarze ujawniły się wszystkie cechy charakterystyczne dla jego wczesnego stylu — wyraźne przeniesienie stanu psychicznego pozujących do niego osób. Serov uwielbiał, gdy pozowali mu przedstawiciele jego środowiska — aktorzy, artyści i pisarze (w 1893 roku namalował portret swojego bliskiego przyjaciela Izaaka Lewitana, a następnie obrazy wielkiego pisarza Leskowa i kompozytora Rimskiego-Korsakowa — wszystkie obrazy znajdują się w Galerii Trietiakowskiej).

Serov w swoich pracach używał głównie odcieni szarości, czerni i brązu, co było sprzeczne z ówczesnym stylem malarskim, zakładającym jaskrawą paletę kolorów, co było szczególnie widoczne w latach osiemdziesiątych XIX wieku.

Cechy charakterystyczne dla impresjonizmu pojawiły się w kompozycyjnej konstrukcji portretu lub w odczuciu poczucia spontanicznego ruchu. Oprócz nowoczesnej teorii impresjonizmu dla niego, Serov szczegółowo badał prace Halsa i Velasqueza.

Sierow, który stał się powszechnie znany, w 1894 roku dołączył do grona tak zwanych artystów wędrownych, a także zaczął otrzymywać ważne zamówienia, w tym portrety wielkiego księcia Pawła, S. M. Botkina, Feliksa Jusupowa — obrazy znajdują się zarówno w Galerii Trietiakowskiej, jak i oraz w Muzeum Rosyjskim). Charakterystycznymi cechami portretów Serowa była wierność, umiejętność kompozycyjna i mistrzowskie wykonanie.

W szkicu «Misza Serow» artysta odszedł od nieodłącznej dekoracyjnej kombinacji kolorów i zastosował technikę rysunku ołówkiem, z jej wyraźnymi liniami i poprawną geometrią form.