Opis obrazu Walentina Serowa «Portret N. S. Leskowa»

Valentin Serov to jeden z najbardziej znanych artystów krajowych, który zasłynął w całej Rosji i na świecie dzięki portretom, na których uchwycił inteligencję swoich czasów. Serow namalował wiele portretów na zamówienie kolekcjonera Tretiakow, a wraz z N. S. Leskov artysta rozpoczął pracę specjalnie dla galerii patrona.

W 1894 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią słynnego pisarza, Walentin Serow namalował swój portret. To właśnie ten obraz miał stać się ikoną i uchwycić wizerunek Leskowa dla przyszłych pokoleń, ponieważ nawet sto lat później większość z nich pamięta, jak wyglądał pisarz, dzięki portretowi Serowa.

Portret jest dość typowy dla pędzla artysty. Centralne położenie postaci, z uściskiem ramion i klatki piersiowej, ale z odciętymi ramionami (w przeciwieństwie do wcześniejszych portretów). Neutralne ciemne tło również nie jest nowatorskim rozwiązaniem i dobrze komponuje się z kompozycją obrazu. Ale najważniejsze jest sam jej bohater.

Od dawna siwiejąca pisarka, której twarz wyraża brzemię minionych lat. Jak wiecie, w portretach Sierowa zawsze ważne są oczy portretowanych osób. A oczy Leskowa są naprawdę hipnotyzujące. Pisarz patrzy uważnie, cierpliwie i ciepło, zdobywając w ten sposób widza i opowiadając swoją historię.

Wiadomo, że Leskow był już chory, gdy powstawał portret. Wiedząc o tym, jego mocne i nieprzerwane spojrzenie wydaje się jeszcze bardziej imponujące. Sam obraz wydaje się bardzo prosty, zarówno pod względem kompozycji, jak i koloru.

Owszem, nie ma w nim zbędnych detali i elementów wnętrza, a kolorystyka składa się tylko z kilku odcieni, ale taka «prostota» bardzo dobrze wpisuje się w styl życia pisarza i podkreśla jego wiek.

Portret N. S. Leskow zasłużenie zajął jedno z honorowych miejsc w galerii Trietiakowskiej, którą nazwał «portretami znanych rosyjskich postaci sztuki i nauki».