Opis obrazu Wasilija Surikowa „Święto Belszaccara”
Wasilij Surikow urodził się w 1848 r. W Krasnojarsku w rodzinie dziedzicznych Kozaków Dońskich, którzy przybyli wraz z Jermakiem w XVI wieku podczas podboju Syberii. Jego talent malarski ujawnił się dość wcześnie, ale z powodu przedwczesnej śmierci ojca rodzina nie miała środków na przyzwoitą edukację. Tylko szansa pomogła Surikowowi, gdy gubernator Jeniseju Zamiatin zobaczył jego rysunki, znalazł mecenasa sztuki I. P. Kuzniecow, który opłacił jego studia w akademii, iw wieku 21 lat Wasilij Surikow został studentem w Petersburgu.
Jego monumentalne płótna, dzięki którym Surikow zyskał sławę i sławę, są wykonane z głębokim podejściem kompozycyjnym, kolorystycznym i plastycznym. Większość obrazów – „Poranek egzekucji Streltsy”, „Przeprawa Suworowa przez Alpy”, „Podbój Syberii przez Jermaka” – wypełniona jest dużą liczbą różnych postaci,
Obraz „Święto Baltazara” również wykonany jest w ulubiony sposób artysty – zwieńczenie znaczącego wydarzenia historycznego. Baltazar, odziedziczywszy panowanie Babilonu po śmierci swojego ojca, urządza wielką ucztę, podczas której ogromna liczba gości, sług, nałożnic, kapłanów i niewolników tonie w winie i występku. Gdy goście nie mieli wystarczającej ilości potraw, Belszaccar nakazał przynieść złote kielichy rytualne, które zostały splądrowane podczas niszczenia jerozolimskiej świątyni.
Ale tylko nowy władca świata dotknął kielicha, niebo zadrżało od potężnych grzmotów, błyskawica oświetliła oburzający tłum, a na ścianie pojawił się świecący zaszyfrowany napis. Wyczuwając kłopoty, Belszaccar szuka kogoś, kto mógłby przeczytać fatalne przesłanie, i przyprowadzono do niego proroka Daniela. Obraz oddaje moment, w którym Daniel tłumaczy królowi tajemniczy napis, który przepowiada rychłą śmierć profanatora kapliczek, wskazując na płonące znaki, a wokół zrozpaczonego strachem Belszaccara wielu… gości i sług wijących się w przerażeniu i panice.
Bogate, jasne, drogie ubrania ozdobione klejnotami, złote naczynia, lampy, meble – jak żałośnie wyglądają pod ogniem boskiego gniewu. Czerwone płaszcze, czerwone dywany, rozlane czerwone wino na pierwszym planie obrazu – wszystko to jest zwiastunem nieuchronnego rozlewu krwi, ponieważ świętujący król nie zdążył pilnować miasta, do którego mury wkradły się wojska perskie. Kapłani babilońscy wciąż wyciągają ręce i modlą się o ochronę pogańskich bożków, ale wynik tej wspaniałej i tragicznej uczty jest całkowicie jasny – plugawiący nie mogą uniknąć niebiańskiej kary.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)