Obraz Viktora Efremovicha Popkowa «Budowniczowie Bracka» nawiązuje do rozkwitu sztuki radzieckiej. Płótno stworzone w 1960 roku uważane jest za przykład «surowego stylu», w którym artyści gloryfikowali heroiczne życie codzienne narodu radzieckiego.
Przedstawia pracowników zaangażowanych w budowę elektrowni wodnej Brack. Pokazane są nie w trakcie pracy, ale surowo patrzą na widza, pozwalając lepiej przyjrzeć się ich napiętym twarzom, dużym zrogowaciałym dłoniom. To trend odwilży, który Viktor Popkov w pełni przyjął. Po długim okresie postrzegania ludzi jako masy twórcze zainteresowanie powróciło do bogatego i sprzecznego świata jednostki.
Wiktor Popkow postrzega budowniczych Bracka jako uosobienie mrocznej epoki. Dlatego rysowane są z bliska, z wielką dbałością o każdy szczegół nadwozia. Malarz pracował nad szkicami obrazu wyłącznie w nocy
Czas. Artysta celowo szukał efektu kontrastujących sylwetek na czarnym tle, rysując paralelę z twarzami na ikonach. Bohaterami płótna, mimo świadomej potomności, są prawdziwi ludzie spośród znajomych artysty. Niektóre z nich zostały przedstawione w obozie z tatuażami, ale artysta w obawie przed gniewem władz usunął je.
Obraz powstał po podróży Viktora Efremovicha do Bracka — na miejsce największej wówczas budowy. Ogromny zbiornik, stworzony przez naród radziecki, wywarł na artyście niezatarte wrażenie. I wymyślił epickie płótno, którego bohaterami byli zwykli radzieccy robotnicy.
Opis obrazu Wiktora Popkowa «Budowniczowie Bracka»