W pracach Zinaidy Serebryakovej jest wiele portretów dzieci. Świat dzieciństwa to jeden z ważnych tematów dla artysty. Serebryakova uwielbiała pisać małe dzieci, ponieważ są otwarte, naturalne i umiejętnie wyrażają miłość i zainteresowanie otaczającym ich światem. W szczególności uwielbiała malować portrety swoich dzieci, z których miała czworo: 2 chłopców i 2 dziewczynki. „Girls at the Piano” 1922 – portret córek Serebriakowej, Katyi i Taty. Obraz powstał 2 lata przed nagłym wyjazdem artysty do Paryża. A jeśli Katya była w stanie wkrótce podążać za matką w drodze, Tate musiała spędzić kilka lat, zanim spotkała swoją rodzinę. Ale gdy Zinaida Serebryakova jest w Rosji i często rysuje swoje dzieci. Nieustannie otaczają matkę i nadal nie podejrzewają, że wkrótce rozstają się na wiele lat. Natura obdarzyła je pięknym i szlachetnym wyglądem, na co wielokrotnie zwracali uwagę
otaczający ich ludzie. Obok fortepianu stoi Katya, właścicielka złotych, kręconych włosów i delikatnej buzi. Tata siedzi przy pianinie. Dziewczyna ma brązowe włosy i ciemne, lśniące oczy, które są tak podobne do jej matki. Obraz wykonany w odcieniach złocistoniebieskich. Dziewczęta ubrane są w niebieską szatę, a fortepian wydaje się grać razem z kolorem i emituje niebieskie refleksy. Palce Taty delikatnie dotykają klawiszy. Odnosi się wrażenie, że dziewczyna miała właśnie grać na instrumencie. Spojrzenie obu dziewczyn na widza jest przypadkowe: rysująca je matka zdawała się odwracać uwagę dziewcząt od procesu i przez chwilę postanowiły spojrzeć w jej kierunku. Tata siedzi przy pianinie. Dziewczyna ma brązowe włosy i ciemne, lśniące oczy, które są tak podobne do jej matki. Obraz wykonany w odcieniach złocistoniebieskich. Dziewczęta ubrane są w niebieską szatę, a fortepian wydaje się grać razem z kolorem i emituje niebieskie refleksy. Palce Taty delikatnie dotykają klawiszy. Odnosi się wrażenie, że dziewczyna miała właśnie grać na instrumencie. Spojrzenie obu dziewczyn na widza jest przypadkowe: rysująca je matka zdawała się odwracać uwagę dziewcząt od procesu i przez chwilę postanowiły spojrzeć w jej kierunku. Tata siedzi przy pianinie. Dziewczyna ma brązowe włosy i ciemne, lśniące oczy, które są tak podobne do jej matki. Obraz wykonany w odcieniach złocistoniebieskich. Dziewczęta ubrane są w niebieską szatę, a fortepian wydaje się grać razem z kolorem i emituje niebieskie refleksy. Palce Taty delikatnie dotykają klawiszy. Odnosi się wrażenie, że dziewczyna miała właśnie grać na instrumencie. Spojrzenie obu dziewczyn na widza jest przypadkowe: rysująca je matka zdawała się odwracać uwagę dziewcząt od procesu i przez chwilę postanowiły spojrzeć w jej kierunku. że dziewczyna miała grać na instrumencie. Spojrzenie obu dziewczyn na widza jest przypadkowe: rysująca je matka zdawała się odwracać uwagę dziewcząt od procesu i przez chwilę postanowiły spojrzeć w jej kierunku. że dziewczyna miała grać na instrumencie. Spojrzenie obu dziewczyn na widza jest przypadkowe: rysująca je matka zdawała się odwracać uwagę dziewcząt od procesu i przez chwilę postanowiły spojrzeć w jej kierunku.
(
1 votes, average:
5,00 out of 5)