Opis obrazu Arkhipa Kuindzhiego «Oaks» (1900-1905)

Płótno Oaks odzwierciedla prawdziwą rosyjską naturę. Uderza szczegółami konturów i konfiguracji. Na pierwszym planie płótna znajduje się grupa potężnych drzew, wyróżniających się gęstością korony i obciążonych bujnym, nieprzeniknionym listowiem. Łączą się w jeden krzak, tworząc potężny imponujący kontur. Przed nimi gęste cieniowanie. Nieważkie, półprzezroczyste chmury czasami unoszą się po promienistym niebie.

Na płótnie jest niezaprzeczalnie romantyczne postrzeganie natury.

Artystka z charakterystyczną wnikliwością i wiernością widzenia dostrzega w jej wyrafinowanych różnicach odcieni i prezentuje je z niesamowitą umiejętnością. Można to zobaczyć w reprodukcji nieważkiego przezroczystego nieba, w promiennym blasku wypełniającym polanę oraz w świeżej mrówce, której półtony zmieniają się z jasnych na ciemnozielone odcienie. Na płótnie Kuindzhiego kompozycyjne porównanie z dziełem Shishkina «Oaks. Stado». Ale jeśli w swoim pomyśle Shishkin skupia się na szczegółach krajobrazu, to Kuindzhi, wręcz przeciwnie, syntetyzuje formy, tworząc zręczną artystyczną metaforę.

Kuindzhi w swoich pracach dążył do skrajnych uogólnień, aby ujawnić najważniejsze, oddać nastrój krajobrazu. Szukał zbiorowego gatunku drzewa, a ta selekcja doprowadziła go do czegoś w rodzaju nieporęcznego, oryginalnego obrazu ogromnego dębu. Wydaje się więc, że artysta łączy prawdziwe ziemskie przedmioty naturalne z niebiańskimi, nieziemskimi. Liście na wierzchołkach drzew, przypominające chmurę, wyglądają imponująco, dostojnie. Stwarza to wrażenie luksusu oszałamiającej natury, przesyconej życiodajnymi napojami i zawartej w fantazji malarza w czymś boskim, nieziemskim i ważnym.

Potężne drzewa wyrażały jakby duchowość Rosji. Są też długimi wątróbkami, słynącymi z prostoty, piękna i siły. Błękitne niebo, zielone pola, małe drzewka i krzewy, lekko pożółkła trawa to prawdziwe detale wskazujące na lato. Krajobraz łączy rzeczywistość i alegorię.