Opis obrazu Borisa Iogansona „Na starym Uralu”

Opis obrazu Borisa Iogansona Na starym Uralu

W 1937 roku Boris Ioganson zakończył pracę nad jednym ze swoich najlepszych dzieł – obrazem „W starej fabryce Uralu”. Jej temat był wówczas aktualny i gorąco dyskutowany. Płótno poświęcone było zaostrzeniu konfrontacji między klasami w społeczeństwie.

Artysta postanowił pokazać surowość warunków pracy, intensywność pracy i trudne życie zwykłych pracowników. W tym celu mistrz odbył wycieczkę w góry Ural, odwiedzając największe ośrodki produkcji i wydobycia węgla. Ioganson przeczytał wiele specjalistycznej i fikcyjnej literatury, rozmawiał z lokalnymi mieszkańcami, obserwował i wyciągał wnioski. Pomysł na obraz narodził się po przybyciu na teren jednej z fabryk w Swierdłowsku. Stary warsztat przypominał bardziej więzienie. Było ponuro, brakowało oświetlenia i udogodnień. Stodoła stała się miejscem, w którym rozgrywa się akcja obrazu.

1) -->

Jedną z centralnych postaci płótna jest właściciel odlewni. Pracownik produkcji szepcze mu coś do ucha. Ich spojrzenie skierowane jest na robotnika, który próbuje obudzić w swoich towarzyszach chęć życia i walki. Człowiek doskonale zdaje sobie sprawę, że jego myśli są niepożądane i mogą kosztować go życie. W tle stoi kilku innych pracowników. Zmęczony staruszek, który rozumie horror swojej sytuacji i potrzebę zmiany swojego życia. Po jego prawej stronie jest głęboko pijący, brudny człowiek. Ciężka praca złamała mu rdzeń i wykorzeniła w nim człowieka. Całość dopełnia chłopiec pomagający robotnikom. Jest chudy i wyczerpany. Tej firmie brakuje energii potrzebnej do obrony swoich praw.

Arcydzieło ma klarowność, specyficzność i precyzję. Nie ma w tym ukrytego znaczenia według pomysłu autora. „W starej fabryce Uralu” to praca przejmująca i aktualna. Obraz zasługuje na miejsce wśród genialnych dzieł radzieckich.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Borisa Iogansona „Na starym Uralu”