Opis obrazu Caravaggia «Siedem czynów miłosierdzia»

W styczniu 1607 r. Włoski malarz Caravaggio zakończył pracę nad wyjątkowym obrazem o tematyce biblijnej «Siedem aktów miłosierdzia». Wcześniej artyści przedstawili 7 aktów na oddzielnych płótnach. Caravaggio musiał również powtórzyć tradycyjne wcielenie na obrazach instrukcji z Ewangelii. Ale artysta spojrzał na ten proces na nowo. Dla katedry Pio Monte, która znajdowała się w Neapolu, Caravaggio namalował duże płótno, na którym umieścił wszystkie 7 aktów miłosierdzia.

Według Ewangelii uczynki miłosierdzia obejmują 6 punktów, a do nich dodano jeszcze jeden ze Starego Testamentu. Tradycja chrześcijańska zaleca każdemu wierzącemu następujące dobre uczynki: jedzenie głodnym i wodę spragnionym, udzielanie schronienia obcemu, dzielenie się ubraniami z nagimi, odwiedzanie chorych i więźniów w więzieniu. Ostatnim dodanym przedmiotem jest instrukcja grzebania zmarłych.

Wszystkie akty dobroczynności Caravaggia mieszczą się w jednej kompozycji. Obraz wydaje się być chaotyczny, ale to tylko potęguje wrażenie przedstawionych scen. Po prawej stronie kobieta karmi więźnia, rozglądając się z obawą. Artysta połączył w jednej scenie dwa akty: karmienie głodnego i odwiedzanie mężczyzny w lochu.

Widzimy kondukt pogrzebowy w pobliżu kobiety. Ciało jest wykonywane, oświetlając ścieżkę płonącą pochodnią. W pobliżu młody człowiek rozdziera płaszcz, by podzielić się ubraniem z dwoma biednymi ludźmi: jednym chorym, a drugim nagim.

Po lewej stronie płótna karczmarz otrzymuje samotnego wędrowca. Nieco wyżej Samson gasi pragnienie z paszczy zwierzęcia. Maria z Dzieciątkiem i para aniołów obserwują wszystko, co się dzieje.

Caravaggio zdołał po mistrzowsku połączyć wiele wątków. Na przedstawionym obrazie odczuwa się żałosny nastrój. Za pomocą cieni i świateł malarz nadaje obrazowi dramatyczny charakter. Niesamowite dzieło wychodzi w tradycyjnym stylu barokowym.