Opis obrazu Edvarda Muncha «Pocałunek»

Obraz «Pocałunek» został namalowany przez Edvarda Muncha w 1897 roku. Jak wszystkie prace kontrowersyjnego artysty, również i ta stwarza ambiwalentne wrażenie. Z jednej strony wygląda ponuro, odrażająco i negatywnie, mimo że przedstawia pocałunek. Z drugiej strony, chce się patrzeć na obraz i patrzeć, stopniowo odkrywając wszystkie jego aspekty, wszystkie sekrety i tajemnice.

Fabuła obrazu jest następująca: zakochana para, chowając się za cienką zasłoną, cieszy się pocałunkiem w świetle siódemek, zapominając o wszystkim na świecie. Pomimo tego, że sytuacja jest uważana za wyjątkowo pikantną, Munch bardzo delikatnie przekazał wszystkie wrażenia. Zniekształcając przestrzeń, nieco zmodyfikował pasję i intensywność, które powinny emanować od kochanków falami elektrycznymi.

Mimo stosunkowo słabej gamy kolorów artysta namalował kilka szczegółów. Na przykład wyraźne pomarańczowe detale odzieży damskiej nie tylko znacznie zwiększają temperament obrazu, ale także tworzą wokół pary pewien styl, tajemniczość, a nawet fantastyczność.

Ale głównym zamysłem Edvarda Muncha było pozbawienie postaci konturów i twarzy. Mimo to udało mu się nadać im plastyczność i wdzięk. Brak twarzy to zakodowanie informacji o postaciach na samym obrazie. Najważniejsze są ich doświadczenia, emocje, uczucia, a nie status społeczny czy rysy twarzy czy postacie. W końcu miłość powinna istnieć wyłącznie na poziomie duchowym.

Kolejnym szczegółem zdjęcia jest sylwetka osoby, która jest widoczna przez małe okienko. Edvard Munch niejako oddziela za pomocą kurtyny prawdziwą ludzkość i pozbawione twarzy, puste społeczeństwo. Tutaj ważna jest tylko intensywność namiętności, w końcu sam pocałunek, a wszystko inne za tym małym kwadratem pokoju jest głupie, nieistotne i nic nie warte.