Opis obrazu Francisco de Zurbarana «Martwa natura z cytrynami i pomarańczami»

Martwa natura z cytrynami i pomarańczami została namalowana w 1633 roku przez Francisco de Zurbarana. Większość zbiorów jego obrazów poświęcona jest scenom z życia klasztornego, jego ulubionym gatunkiem była martwa natura.

W tych stylach pisania wyraźnie widać wyjątkową zdolność hiszpańskiego artysty do dostrzegania znaczącego i wzniosłego w prozie życia, głębokiego zainteresowania i przywiązania do ziemi i rzeczy wokół niego. Martwe natury przepełnione są surowym lakonizmem i niesamowitą harmonią, dodając potęgi i powagi codziennym rzeczom.

Rozważana martwa natura składa się z trzech grup obiektów — cytryny na talerzu, pomarańczy w koszyczku oraz eleganckiej filiżanki na spodeczku z różą. Ich ścisły porządek, ułożony w jednej linii, jest jedną z cech charakterystycznych stylu pisarskiego Zurbarana. Dzięki tej technice osiąga objętość i zmusza do zwracania uwagi na każdy przedmiot kompozycji. Inną ważną rolę odgrywa gra światła i cienia. Za pomocą jasnych kontrastów kolorów przenoszona jest objętość i kolor.

Ku ich zdziwieniu wielu ekspertów widzi na tym obrazie alegoryczną wersję wizualizacji obrazu Trójcy Świętej. Pomarańcze i woda w kubku kojarzą się z niewinnością Najświętszej Dziewicy, a róża pozbawiona cierni jest symbolem niepokalanego poczęcia. Róża jest symbolem Niepokalanego Poczęcia. Ta teoria jest całkiem słuszna, biorąc pod uwagę religijną edukację Francisco de Zurbarana. W historii płótna są inne niezwykłe niuanse.

Na przykład, wbrew tytułowi pracy, w ogóle nie przedstawia cytryn, ale cytrony, które różnią się od pierwszych gęstą bulwiastą skórką i dużymi rozmiarami. Nieoczekiwanym odkryciem po jednym z rentgenowskich zdjęć zdjęcia była obecność innego spodka na wczesnym etapie tworzenia obrazu. Miał siedzieć między cytrynami i pomarańczami, a wypełniony był karmelizowanymi plastrami ziemniaków, tradycyjnym deserem tamtych czasów.