Pory roku to cykl czterech prac szesnastowiecznego malarza włoskiego Giuseppe Arcimboldo, który stworzył je na polecenie cesarza. Na tych obrazach artysta potrafił przedstawić każdą z czterech odrębnych pór roku w postaci ludzkiego profilu, złożonego z nieodłącznych dla tych okresów elementów natury. Specyfika aranżacji malowideł jest odzwierciedleniem idei cyklu rocznego panującego w późnym średniowieczu, który w tym czasie dzielił się zwykle na dwa semestry (zima-wiosna i lato-jesień); także w Arcimboldo sąsiednie okresy półrocza są zwrócone do siebie, jakby rozmawiały ze sobą i układały się w jedną kompozycję. Pory roku charakteryzują się dziwacznym połączeniem wielu obiektów otaczającej przyrody, odzwierciedlających ducha ich czasu i jego postrzeganie w alegorycznej formie. Więc, Zima jest przedstawiona jako pęknięty stary pień, który wygląda jak krzywy, pomarszczony starzec; nos tego staruszka, pokazany w postaci porostu trawy, jest popękany i łuszczy się, krzywe usta bez zębów tworzy grzyb, ucho to zerwany węzeł, a brodę pokrywają krzaki brodawek. Z drugiej strony Spring patrzy na niego, wyraźnie kontrastując z pierwszym obrazem: to młoda dziewczyna, której wszystkie cechy stworzone są z ziół i pachnących kwiatów. «Lato» to już nie dziewczyna, ale młoda kobieta; obraz żywo oddaje przepych i dojrzałość, bogactwo owoców, jagód i warzyw. «Jesień» ukazana jest jako zamieszka winogron, granatów i wielu innych owoców, które tworzą sylwetkę pogodnego i silnego mężczyzny. Kreatywność Giuseppe Arcimboldo, jeden z pierwszych, który wykroczył poza chrześcijańsko-kanoniczne ramy postrzegania malarstwa, nawykowe dla średniowiecza i po raz pierwszy odzwierciedlający w jednej kompozycji połączenie piękna i brzydoty, był dla współczesnych mu zjawiskiem niezwykłym. Później badacze zauważają, że prace tego artysty, w tym Pory roku, wskazują na początek formowania się nowych kierunków otwierających renesans w sztuce europejskiej.
Opis obrazu Giuseppe Arcimboldo «Pory roku»