Opis obrazu Gustava Klimta «Miłość»

Od początku lat 90. rozpoczął się nowy okres w twórczości Gustava Klimta. W tym czasie artysta odczuwał chęć wyjścia poza tradycje akademickie, mimo swojej popularności w kręgach artystycznych wiedeńskiego społeczeństwa.

W 1895 roku Klimt namalował obraz «Miłość». Jest to jedno z dzieł, w którym wyraźnie widać radykalną zmianę stylu na modernizm. Nowy styl artysty pokazuje również wpływ impresjonizmu i symboliki.

Na pierwszy rzut oka obraz jest postrzegany jako obraz wyidealizowanego szczęścia. Przed nami zakochana para. Twarze bohaterów są nieco rozmyte, ale artysta oddaje je niemal z fotograficzną dokładnością. Romantycznego nastroju kompozycji dodają złote lamówki z okalającymi ją delikatnymi różami. Jednak po bliższym przyjrzeniu się pracy zdajemy sobie sprawę, że pierwsze wrażenie było mylące.

Autorka umiejętnie przekazuje uczucia i nastrój dziewczyny poprzez wyraz jej twarzy. Bohaterka jego obrazu jest pod mocą swojej miłości. Świadczy o tym odrzucona do tyłu głowa, postawa i lekko rozchylone usta. Spojrzenie młodego mężczyzny jest zimne i podejrzane. W liliowo-szarej mgle widzimy jeszcze kilka kobiecych wizerunków — dziecko, kobietę i ponurą staruszkę. Razem te obrazy w tle nie wywołują najprzyjemniejszych wrażeń, bardziej wyglądają jak fragment złego snu uchwycony na zdjęciu. Te trzy postacie wydają się przypominać nam o kruchości ludzkiego życia i być może sugerują krótki czas trwania uczuć.

W swojej pracy Klimt nie tylko przedstawił piękno miłości, ale także włożył w nią ideę, że uczucia między ludźmi są nierozerwalnie związane ze śmiercią, ponieważ wszystko, co piękne na tym świecie, prędzej czy później się kończy.