Opis obrazu Michaiła Vrubela «Prorok»

Michaił Wrubel po raz pierwszy zwrócił się do poezji A. S. Puszkina w swojej twórczości w 1896 r., Kiedy szukał nowego tematu na panel na targach w Niżnym Nowogrodzie. Artystę szczególnie zainteresował wiersz «Prorok», jednak w tamtym czasie plan nie został zrealizowany. Pozostał tylko szkic.

Wizerunek Proroka stał się integralną częścią fantazji Vrubela, który pod wpływem ciężkiej choroby, której towarzyszyły halucynacje, kreślił metamorfozy.

Obraz «Prorok», dojrzały i urodzony w 1898 roku, łączy w sobie dwa kanony kompozycji. Technika ta została zastosowana w praktyce po raz pierwszy, a następnie była często wykorzystywana przez autora w jego pracach.

Interesujące jest to, że Vrubel pierwotnie napisał «Proroka» w pełnym rozwoju. Później sam artysta ze znanych tylko sobie powodów odciął dolną część dzieła, a górną pozostawił nietkniętą. Dolna połowa zaczęła żyć własnym życiem. Stała się tłem do pracy «The Lady in Purple».

VD Milioti często wspominał dziwność Vrubela. Pisał, że w pracowni artysty obserwował wiele obrazów, których kompozycja została wycięta pośrodku z tyłu.

Później pojawiły się liczne interpretacje pierwszego «Proroka» na temat wiersza A. S. Puszkina. Rysy twarzy Serafina płynnie przechodzą w znajomą twarz żony artysty. Sam Prorok stał się niemal autoportretem autora.

Wszystko było tak zagmatwane w chorej świadomości Vrubela, że ​​w ostatnich latach życia po prostu nie był w stanie odróżnić fantazji od rzeczywistości. Psychoza maniakalna sprawiała, że ​​każdego dnia pracował coraz ciężej. Artysta zaakceptował śmierć jako oczyszczenie w 1910 roku.