Według rzymskich historyków w Rzymie mieszkali tylko mężczyźni. Sąsiednie plemiona nie chciały oddawać swoich córek zwykłym biednym. Wtedy jeden z założycieli Rzymu — legendarny Romulus, wpada na przebiegły plan. Organizuje wspaniałą uroczystość i zaprasza na nią Sabiny. Przyjmują zaproszenie i przyjeżdżają do miasta z rodzinami i córkami. Wtedy rzymscy mieszkańcy rzucili się na gości i korzystając z ich rozbrojenia, zaczęli porywać młode dziewczyny. Potem wybuchła wojna, która trwała wiele lat.
Sabiny włamały się do Rzymu pod dowództwem króla Tatiusa. Doprowadziło to Rzymian do przegranej i wkrótce uciekli. Wtedy Romulus zaczął apelować do bogów, aby pomogli w powrocie zbiegów. W tym momencie rzymskie kobiety, które zdążyły już zakochać się w swoich mężach i urodzić dzieci, rzuciły się na pole bitwy i zaczęły błagać o zaprzestanie wojny. W ten sposób kobiety Sabine położyły kres wrogości, gdy plemiona ostatecznie zjednoczyły się i zaczęły żyć w jednym państwie. Zwykłe kobiety uratowały starożytne miasto i zapobiegły śmierci tysięcy mężczyzn.
Nicolas Poussin był dobrze zorientowany w sztuce starożytnej i był wielkim koneserem historii. Artysta był przedstawicielem klasycyzmu. Ten dynamiczny obraz przedstawiający historyczny moment namalował dla kardynała Omodeya, który był prawdziwym kolekcjonerem i koneserem unikatowych obrazów. W fabule obrazu utalentowany artysta doskonale wyraził złość i wściekłość z powodu tego, co się dzieje, w którym spodziewane jest rychłe wypowiedzenie wojny. Płótno przedstawia Romulusa obserwującego, jak Rzymianie porywają dziewczynki i odbierają je rodzinom. Ta praca znajduje się w Luwrze i jest obrazem z XVIII wieku.
Opis obrazu Nicolasa Poussina «Porwanie kobiet Sabine (1638)»