Opis obrazu Niko Pirosmaniego «Żyrafa»

Pirosmani to gruziński artysta, który całe życie spędził w biedzie i zapomnieniu. Dopiero po jego śmierci został uznany za innowatora, a jego obrazy zaczęły cieszyć się powodzeniem. Za życia malował szyldy i malował ramy okienne, robił panele ścienne, a z braku pieniędzy na papier malował na czarno-białych ceratach, których było pełno w pijalniach i tawernach, w których zwykle spędzał noc — jego dom. nigdy nie miał.

Trzymał się stylu prymitywizmu, nigdzie się nie uczył, kiedyś zakochał się w odwiedzającej aktorce i podarował jej wiele szkarłatnych róż — wiele lat później o tej historii napisano słynną piosenkę «A Million Scarlet Roses». W życiu, podobnie jak w piosence, wszystko skończyło się smutno — aktorka nie odwzajemniła się i opuściła Tbilisi.

Obrazy Pirosmaniego odznaczają się swoistym piętnem smutku i nadziei. Gloryfikują lepszy świat, prosty, niemal dziecinny świat, w którym wszyscy są w porządku i gdzie wszystko jest bardzo jasne, ale jednocześnie patrząc na nie widz zdaje sobie sprawę, że ten świat, nawet jeśli istnieje, był nieskończenie daleko od artysty i jego życia.

«Żyrafa» to jeden z obrazów przedstawiających zwierzęta, charakterystyczny dla Pirosmaniego. Żyrafa jest napisana starannie, bardzo minimalistycznie, bez zbędnych kolorów i zdobień. Stoi w trzech czwartych zakrętu, na brudnozielonej ziemi, pod biało-błękitnym niebem i patrzy na widza ze smutkiem i pytaniem.

Mówiono, że zwierzęta Pirosmaniego mają jego oczy — jeśli tak, to oczy artysty były smutne i bardzo uważne. Żyrafa patrzy z pewnym pytaniem, trochę oszołomiona, z mądrością ukrytą pod oczami, a on sam jest czarno-biały, a nie żółto-czarny, jak ma być żyrafa — całkiem możliwe, że artysta po prostu nie miał dość żółtej farby do pomalowania mu.

Obraz tchnie smutkiem i ukrytą nadzieją — patrząc na niego przede wszystkim chcesz pogłaskać inteligentną głowę żyrafy.