Opis obrazu Pabla Picassa «Matka i dziecko»

Pablo Picasso eksperymentował z szeroką gamą stylów i motywów. Obrazy odzwierciedlają ówczesne trendy i oddają osobiste sytuacje i nastrój artysty.

Dzieła powstałe w latach 1901-1904 nazywane są «okresem niebieskim». Pablo Picasso był głęboko przygnębiony i tworzył ponure obrazy przedstawiające biednych, chorych i ludzi wyrzuconych ze społeczeństwa. Stworzył wiele obrazów na temat macierzyństwa.

Obraz został namalowany w 1901 roku pastelami. Obraz monochromatyczny malowany jest w odcieniach błękitu. Obraz wywołuje uczucie tęsknoty i przygnębienia. Przenika go temat samotności, biedy i rozpaczy. Zimne odcienie obrazu dają poczucie melancholii. Matka i dziecko to ludzie cierpiący. Siedzą na podłodze, na tle czystej niebieskiej tapety. Niemniej jednak matka przytula dziecko do siebie, ponieważ na świecie nie ma nic droższego. Reprezentuje ucieleśnienie miłości i współczucia.

Być może obraz przedstawia surowe realia macierzyństwa dla biednej kobiety z klasy robotniczej. Serce mamy czuje wszystko głębiej, niż możemy sobie wyobrazić. Patrząc na zdjęcie, można sobie wyobrazić, że ta rodzina jest biedna i bezradna. Bieda przynosi ból, nędzę i cierpienie zarówno dzieciom, jak i rodzicom. Ale matka nadal wychowuje dziecko i postara się zrobić wszystko, co możliwe i niemożliwe, aby niczego nie potrzebowało. Chce chronić swoje dziecko przed wszystkimi nieszczęściami i kłopotami. I tylko osoba z silnym duchem może przejść wszystkie te testy do końca.

Struktura przestrzenna jest dobrze zdefiniowana. Występują głównie zakrzywione linie. Szczególnie wyraźnie zaznaczono kołderkę i jej fałdy, którymi była owinięta matka i dziecko.

Praca jest jednym z najbardziej wzruszających obrazów okresu «niebieskiego». Niesie duży ciężar emocjonalny. Obraz wydaje się obciążać, a fabuła wywiera presję na umysł.