Rubens namalował ten obraz po ślubie. Na nim przedstawił siebie z żoną przed krzakiem z wiciokrzewem. Obraz oddycha spokojem, pewnością siebie i szczęściem. Obie figury są w przybliżeniu takie same i znajdują się obok siebie. Taką kompozycją artysta chciał symbolizować równość ich małżeństwa. On siedzi na wysokiej ławce, jego żona Isabella na kolanach. W pozie artysty odczytuje się swobodę i swobodę, nogę przerzuca się przez nogę.
Przed Rubensem więcej niż jeden artysta przedstawiał portrety z takimi kompozycjami.
Mówiąc o tym dziele Rubensa, eksperci uważają, że nie jest to tylko zdjęcie szczęśliwego małżonka z żoną. Artyście udało się uchwycić małżeństwo w swojej pracy. Isabella luźno kładzie dłoń na nodze Rubensa. Ten gest symbolizuje jej wewnętrzną pewność siebie i wolność.
W swojej twórczości artysta zdołał, nie tracąc przy tym świętego znaczenia sakramentu zaręczyn, uszlachetnić go i ozdobić szczególnym ciepłem, zaufaniem i intymnością, wykorzystując konstrukcję połączeń w całym obrazie. Wszystkie te znaki symbolizują związek młodej pary. Na przykład kontakt rąk nowożeńców pojawia się jako środek krzywej podobnej do litery S. Rozpoczyna się przy głowie artysty, a kończy na drugiej, opuszczonej ręce żony.
Najważniejszą częścią zdjęcia jest tło portretu, przedstawiające rzeczywiste położenie małżonków. Ta cecha jest szczególnie wzmocniona przez poziom widzenia, który pokazuje trawę i kwiaty. Dzięki tej dziurce obraz wydaje się żywy i prawdziwy, ale jest całkowicie pozbawiony wiarygodnych szczegółów.
Artysta buduje kompozycję w oparciu o rytm form i postaci na płaszczyźnie. Postacie kochanków można po prostu wpisać w owalne kółko, ich ubrania są praktycznie w tych samych kolorach.
Opis obrazu Petera Rubensa «Autoportret z żoną Isabellą»