Opis obrazu Raphaela Santiego «Fornarina»

Słowo «Fornarina» w tłumaczeniu oznacza «piekarz», a ukochana Rafaela zawdzięczała to zawodzie jej ojca. Istnieją dwie wersje legendy o niej. Pierwsza mówi, że Rafael spotkał ją w Rzymie i zakochał się bez pamięci. Kupiwszy dziewczynkę od ojca za 3000 sztuk złota, osiedlił ją w kupionej specjalnie dla niej willi i za każdym razem, gdy był w Rzymie, ją odwiedzał.

Jednak Fornarina nie była wierna i często spoglądała na uczniów artysty i jego klientów, co jednak nie przeszkodziło jej pozostać jego muzą przez dwanaście lat, aż do jego śmierci (złe języki twierdzą, że Rafael umarł w jej łóżku). Następnie, otrzymawszy spadek, prowadziła rozwiązłe życie, ale na starość pokutowała i poszła do klasztoru, gdzie jej prawdziwe imię jest podane w papierach, a ona sama wskazała siebie jako wdowę po Rafaelu.

Druga wersja mówi, że wszystko, co zostało powiedziane w pierwszej, nie jest prawdą, że Fornarina była praktycznie świętą i że była wierna Rafaelowi przez całe życie, a ich miłość była delikatna i czysta, niczym nie zaciemniona.

Nie można dokładnie powiedzieć, jak wszystko się naprawdę wydarzyło.

Nawet Fornarina nie może niczego wyjaśnić. Przedstawia dziewczynę siedzącą pod drzewem mirtu. Jest naga, ale nieśmiało i schludnie okryta cienką przezroczystą tkaniną, która może zarówno wskazywać na jej charakter, jak i ironię artystki na jej sposób życia. Nosi szeroką bransoletkę z jego imieniem na lewym przedramieniu, a jej włosy są zaczesane w misterną fryzurę.

Patrzy trochę w bok, uśmiechając się przebiegle, aw tym wyrazie jej twarzy można wyczuć tyle czułości, tyle filigranowej dokładności oddania, że ​​nie ma wątpliwości, że Rafael ją kochał. Jej ciało jest lekko żółtawe, jakby była oświetlona świecą lub lampą oliwną.

Śpiewając ją, Raphael śpiewa ogólnie miłość, jej piękno i czystość, które nie zależą od tego, kto stał się przedmiotem miłości.