Opis obrazu Raphaela Santiego «Madonna w namiocie»

Słynny włoski artysta Rafael namalował swój obraz «Madonna w namiocie z Dzieciątkiem i małym Janem Chrzcicielem» w Rzymie w 1514 roku. Był to już dojrzały okres w twórczości tytana renesansu, kiedy zajmował się głównie freskami. Płótno Rafaela otrzymało tę nazwę ze względu na namiot, w którym znajdują się Matka Boża i Dzieciątko Chrystus. Obraz wykonany w żywych i jasnych, ciepłych kolorach.

Twarz Madonny jest przemyślana i piękna, patrzy na syna z czułością, troską i miłością, cały jej wygląd jest doskonały i jednocześnie pełen ziemskiego zniewalania. Na tym zdjęciu kłania się przed nowo narodzonym Chrystusem, patrząc na niego z najgłębszą matczyną miłością. Mały Chrystus, kładąc rękę na matce, odwraca się jednak, czując za sobą Jana Chrzciciela. Artysta przedstawił szatę Madonny w tradycyjnym czerwonym kolorze.

Mały Jan Chrzciciel stojący za Jezusem jawi się widzowi radosny i szczęśliwy, patrzy na Matkę Bożą z podziwem. Cienki płaszcz, podobnie jak kolorystyka, składa się z opalizujących odcieni, co świadczy o wpływie malarstwa weneckiego. Widz, patrząc w kadr, czuje wdzięczny ruch postaci na obrazie, co nadaje dziełu szczególną harmonię.

Raphael był słusznie uważany za mistrza Madonn. Zawsze uważał, że macierzyństwo jest najważniejszą rzeczą w życiu kobiety. Swoim obrazem «Madonna w namiocie z Dzieciątkiem i małym Janem Chrzcicielem» śpiewa pieśń ku macierzyństwu i wszystkim życzliwym, szczęśliwym, wzruszającym matkom.

Madonna na tym zdjęciu to bogini kobiecości, piękna i dobroci, która została stworzona, aby ulepszać świat. Zmiękczając ludzkie serca, daje ludziom uduchowioną harmonię, rozwijając boską zasadę.

Obraz znajduje się obecnie w Monachium, w starej Pinakotece.