Opis obrazu Salvadora Dali «Hiszpania»

Hiszpania to miejsce narodzin Salvadora Dali, jego domu. Dlatego jest całkiem naturalne, że martwił się, zainteresowany jej losem. Dlatego zwrócił się do motywu wojny domowej, przedstawiając ją w swój zwykły surrealistyczny, niepowtarzalny sposób na płótnie (91,8 na 60,2 centymetra) zwykłymi farbami olejnymi w 1938 roku. Praca bardzo przypomina «Pokłon Trzech Króli» słynnego Da Vinci pod względem głębi, kolorystyki i konstrukcji.

W tej kreacji Dali przedstawił pustynię, dość dobrze znaną oczom fanów artysty i krytyków sztuki. Przed nami prawie na całym płótnie rozciągała się równina hiszpańska, która dzięki mieszaninie kurzu, brudu i piasku nabrała koloru kawy zmieszanej z mlekiem. W oddali, na horyzoncie, widać góry, jakąś budowlę wzniesioną albo z piaskowca, albo z bloków wapienia, a może w ogóle z kamieni nieznanych laikowi. Niebo, również widoczne gdzieś daleko w oddali, jest ciemne, szare i brudne. Wygląda bardziej jak górski płaskowyż we mgle, co widać, gdy spadniesz na niego gdzieś z góry.

Bliżej widza jest ogromny, po prostu gigantyczny postument, który na samej górze ma tylko jedno pudełko. Jest lekko wydłużona. Jego trzonek, który bardziej przypomina spinkę z brązu, wydaje się zupełnie nowy. Coś, co przypomina zarówno czerwoną (zakrwawioną) szmatę, jak i ludzkie wnętrzności, zaraz wypadnie z pudełka. Kobieta opiera się o krawężnik, a jej sylwetka wyłania się z postaci wojska i zwierząt pędzących w chaosie.

Najwyraźniej ma na sobie sukienkę. Nawiasem mówiąc, jest, sądząc po jej rysach, prawdziwą Hiszpanką. Dlatego nazywa się Hiszpania — opuszczony, cierpiący kraj, który, gdyby była żywą osobą, płakałby krwawymi łzami podczas wydarzeń zwanych «wojną domową».