Opis obrazu Stanisława Żukowskiego «Wiosna»

Stanislav Zhukovsky został artystą wbrew woli ojca. Po pomyślnym wstąpieniu do szkoły moskiewskiej młody i entuzjastyczny uczeń zostaje oddanym naśladowcą I. I. Lewitana. Po pewnym czasie Stanislav Yulianovich przystępuje do «Stowarzyszenia Wędrowców», w ramach którego dużo podróżuje i tworzy, prezentuje szereg pierwszych wystaw swoich obrazów.

Podobnie jak jego mentor Izaak Lewitan, Żukowski pracował bez szkiców, odtwarzając swoje prace z natury. Wśród głównych tematów i obiektów jego obrazów były przepiękne wnętrza dawnych posiadłości i szlacheckich posiadłości. Rola krajobrazów, które artysta malował ze szczególną starannością i subtelnością w oknach różnych pomieszczeń, pozostaje niezmienna i wielka. Okna stanowiły szczególny szczegół fabuły, otwierając się na otaczający świat, ukryty za szybą i kreśląc niewidzialną granicę między zewnętrznym wszechświatem a tym «domem i intymnością» dla każdego z osobna.

Żukowski był poetyckim malarzem pejzażowym, tworzącym różne nastroje gatunków przyrodniczych w swoich różnorodnych tematycznych cyklach obrazów. Prezentowany obraz «Wiosna» był częścią cyklu prac poświęconych ciepłej i «kwitnącej» porze roku. Dzieło, wyróżnione dużymi jasnymi kolorami, ukazuje zmiany w sposobie pisania. Po 1900 roku wpływ impresjonistów był wielki w twórczości artysty.

Pociągnięcia są bardziej wyraziste i dynamiczne, a gałęzie drzew, krzewy i źdźbła traw wystające z wody i śniegu są odwzorowane w najdrobniejszych szczegółach. Dekoracyjność umiejętnie łączy się z wieloaspektową grą światła i refleksów na wodzie. W obrazach konwencjonalnych i bezosobowych «oryginalny» plan górnej części obrazu zmienia się miękko i płynnie.

Ciepło strony «rodzimej» — mały przytulny domek, leśne ścieżki i zagajniki znane z dzieciństwa — wszystko jest przemyślane i połączone w niezwykle jasny obraz o nadejściu wiosny.