Opis obrazu Tycjana Vecellio «Wenus z Urbino»

Słynny wenecki malarz Tycjan Vecellio zawsze podziwiał świat i doceniał jego piękno. W szczególny sposób mistrz pędzla martwił się starożytnością. Starożytne postacie wydawały się artyście żywe, więc odważnie przeniósł mitologicznych bohaterów do swojej epoki.

Tak więc jego słynny obraz «Wenus» jest utożsamiany z boginią Wenus. Obraz powstał dla księcia Urbino, który w 1538 roku zamówił u Tycjana dwa dzieła — portret i wizerunek nagiej kobiety. Istnieją dwie wersje tego, kim był model artysty. Według jednego z nich Tycjan namalował wizerunek młodej dziewczyny Julii Varano — oblubienicy Guidobaldo. Z drugiej — jego ukochana kobieta. Pojawiła się też taka opinia, że ​​płótno przypomina inny obraz Tycjana — portret Eleanor Gonzagi, matki Guidobaldo.

Cokolwiek to było, ale obraz Tycjana przedstawia młodego Wenecjanina, prawdziwie złotowłosą piękność o figlarnym wyglądzie i delikatnym ciele. Dziewczyna wygląda na zdezorientowaną, ale przekonaną, że jest piękna.

Scena na zdjęciu to pokój zamożnego domu. Na pierwszym planie, w pałacowym luksusie, na łóżku leży naga kobieta, wpatrzona w widza. Kobieta lewą ręką zakrywa biust, który stał się swoistym środkiem kompozycji, a prawą trzyma bukiet kwiatów. U jej stóp zasnął pies. W tle artysta przedstawił dwie pokojówki zajmujące się codziennymi sprawami.

Znaczenie obrazu jest umiejętnie ukryte. Niektórzy interpretują to jako wierność małżeńską, biorąc pod uwagę, że na oknie znajduje się mirt — symbol małżeństwa. Inni są przekonani, że Tycjan stworzył portret kurtyzany, która ofiaruje się publiczności.

Oryginalność pisma artysty Tycjana znajduje odzwierciedlenie w «Wenus z Urbińskiej». Malarz wszystko skopiował ze swoją wrodzoną naturalnością, wykazując się wysokim poziomem umiejętności.