Opis obrazu Vincenta Van Gogha «Mosty nad Sekwaną»

Van Gogh zakończył pracę nad tym obrazem w 1887 roku. Przedstawił na nim Sekwanę ze swoją ukochaną. Kiedy był w Paryżu, zawsze przychodził nad rzekę, podziwiał jej krajobraz. Bardzo lubił mosty przechodzące przez tę malowniczą rzekę.

Dali artyście inspirację, zachęcili do dalszej pracy. Malując obraz z natury, zwracał uwagę nie na kompozycję mostów, jako konstrukcję po drugiej stronie rzeki, ale na twórczy epizod, grę niezwykłych kolorów, mieniących się różnymi odcieniami w słońcu.

Ten obraz jest pomalowany na jasne, nasycone kolory, które tworzą radość, energię podziwu dla natury, grę słońca. Wszystko inne zdaje się znikać w promieniach słońca, które rozciągają się na domy, mosty, niebo. W obrazie główną rolę odgrywa słońce, zajmuje całą myśl, przekazuje głębię obrazu.

Wszystko inne pozostaje niejako w cieniu, ale nie znika w cieniu słońca, a wręcz przeciwnie, odbija wszystkie przedmioty. Mosty, woda, cegły — wszystko w ognistym kolorze. W tym przypadku obraz jest wypełniony jeszcze większą ilością światła, wygląda bardziej słonecznie.

Farby użyte przez artystę dodają nastroju, optymizmu, nadziei, wiary, radości. Van Gogh żyje pełną parą, jest niestrudzony, w ciągłym ruchu. Wszystkie przedmioty postrzega jako obserwację, fenomen życia. Artysta w swoim obrazie nie opisuje samego procesu zachodu słońca, opisuje słońce w ogóle, w całości. Próbuje przekazać promienie słoneczne rozproszone po płótnie. Te promienie pochodzą znikąd i prowadzą donikąd. Są tutaj, żyją na tym obrazie, są tutaj, kondensują się na wszystkich przedmiotach i wchłaniają cały obraz. Ten artysta kocha życie we wszystkim, w całej jego obfitości, tę samą obfitość widać w jego pracach. Główna cecha artysty, charakter jego prac — życie, nadzieja, ruch, radość, dostatek. Te uczucia są obecne w całej jego pracy, aw szczególności w tej pracy.