Opis obrazu Wassily’ego Kandinsky’ego „Kontrastowe dźwięki”

Opis obrazu Wassilyego Kandinskyego Kontrastowe dźwięki

Istnieje opinia, że ​​Kandinsky Wasilij był synestetą. Oznacza to, że miał jedną po prostu wyjątkową cechę – synestezję akustyczno-kolorową. To charakteryzuje zdolność osoby do postrzegania melodii jako koloru i odwrotnie. Kandinsky uważał, że w melodyjnej muzyce nie jest trudno usłyszeć kolor. Wszystko zależy tylko od naszej gotowości do słuchania i rozumienia muzyki, od umiejętności rysowania podobieństw dźwiękowo-kolorystycznych.

Uważa się, że Kandinsky jest jednym z twórców najbardziej ekstremalnej szkoły modernizmu – abstrakcjonizmu.

? 's' : '') + '://www.displayformatcontent.com/abcba844b10176e9f4896ba1c9a2409d/invoke.js">');

W tym czasie artysta przeszedł od koloru do formy, uznając to za jeden z dominujących elementów kompozycji. Ze względu na obecność kontrastowych form na obrazie obserwuje się w nim dynamiczną równowagę. W swoim obrazie „Kontrastujące dźwięki” próbował oddać dźwięk melodii, które słyszał. Do opisu płótna użył nawet terminów muzycznych „improwizacja” i „kompozycja”. Muzyka dostarczyła artyście nieskończonego źródła twórczej inspiracji.

Wasilij zauważył później, że klawisze reprezentują kolor, a dusza działa jak fortepian. Bazując na swoich przemyśleniach, często malował obrazy do muzyki fortepianowej Arnolda Schönberga.

Jest nawet stół Kandinsky’ego, na którym jest jasno określone, jaki kolor odpowiada za dany instrument muzyczny. Na przykład wysoki dźwięk trąbki wskazuje na kolor żółty, podczas gdy wiolonczela wygląda jak ciemnoniebieska.

Obraz „Kontrastujące dźwięki” został namalowany w 1924 roku olejem na tekturze. Rozmiar płótna to 70×49,5 cm.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Wassily’ego Kandinsky’ego „Kontrastowe dźwięki”