Opis obrazu Wiktora Borysowa-Musatowa „Szmaragdowy naszyjnik”

Opis obrazu Wiktora Borysowa Musatowa Szmaragdowy naszyjnik W swoim „Szmaragdowym Naszyjniku” artysta starał się oddać obrazy połączenia kolorów i piękna elementów dekoracyjnych. Młode kobiety osiadły w zielonym ogrodzie. Sam Borysow-Musatow uważał swoją twórczość za odbicie pogaństwa. Jej piękności-bohaterki uosabiają wiosnę, kwitnącą naturę. Są jak pąki kwiatowe rozwijające się i sięgające ku słońcu. Inspiracją do powstania obrazu była majowa zieleń, czas kwitnienia większości kwiatów. Sam artysta nazwał ten czas „późną wiosną”. Wypełniła jego umysł swoimi żywymi kombinacjami kolorów. Dzięki rewelacyjnej zasadzie obraz ten wyróżnia się spośród wszystkich innych prac artysty. W nim natura i ludzie połączyli się w jedną całość. W tej kompozycji nie ma absolutnie żadnej linii horyzontu. Zieleń trawnika i pąki mniszka lekarskiego, otoczone liśćmi dębu, bardzo przypomina wizerunek ornamentu. Wszystko to działa jako

tło równoległe do postaci i płótna, a nie jako przestrzeń za kobietami. Przedstawione kobiety, choć na pierwszy rzut oka wydają się bardzo statyczne, to jednak przy drugim spojrzeniu zaczynają mieszać się od lewej do prawej. To pierwsza praca artysty, w której tak wiele postaci pojawia się w ruchu. Od jednej krawędzi do drugiej obrazu wydaje się przechodzić falowy rytm, ujarzmiając wzory na listowiu, układ pąków mniszka lekarskiego i, naturalnie, sześć bohaterek dzieła. Na środku zdjęcia wydaje się być krótka pauza, dzieląca między siebie kompozycję kobiet. Jednak dystans między nimi wygładzają gesty zaproszenia do pójścia naprzód, wyrażone centralną postacią ubraną w żółtą sukienkę. Pasmo dmuchawców i liści łączy również postacie kobiece.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Wiktora Borysowa-Musatowa „Szmaragdowy naszyjnik”