Ten obraz znajduje się w jednej z sal Galerii Trietiakowskiej. Przedstawia młodych ludzi w słabo oświetlonym, małym pomieszczeniu. Źródłem światła jest lampa naftowa widoczna spod klosza. Uczniowie zebrali się wokół stołu, czekając, aż samowar się zagotuje. Nikt nie zaczyna posiłku, chociaż stół jest nakryty i wszystko gotowe na herbatę. Bohaterowie płótna całą swoją uwagę zwrócili na młodą dziewczynę, która przemawia z entuzjazmem. W rzeczywistości wszystko, co się dzieje, jest bardzo trudne do nazwania imprezy w zwykłym znaczeniu tego słowa. Spotkanie młodych ludzi przypomina raczej podziemne spotkanie.
Dziewczyna w centrum przedstawia swoje pomysły. Z jej twarzy widać, że mocno wierzy we własne przekonania i bardzo poważnie podchodzi do tego, co mówi. Na twarzach widzów widać zupełnie inne emocje. Niektórzy z entuzjazmem słuchają mówcy, inni się uśmiechają, nie traktując jej poważnie. Niektórzy, wręcz przeciwnie, myślą o mowie i próbują ją poczuć. Pomimo tego, że wszyscy inaczej postrzegają dziewczynę, łączy ich wspólny cel, dla którego są gotowi przezwyciężyć próby i odważnie sprostać wszelkim trudnościom, które czekają ich za ścianami tego przytulnego pokoju.
Na obrazach artysty można odczuć głębokie współczucie dla własnego ludu, z którym jest gotów dzielić zarówno radości, jak i smutki. Jego praca opowiada o życiu najzwyklejszych ludzi. Każdy z jego obrazów to rodzaj opowiadania opowiadającego o jednym lub drugim wydarzeniu. Był dobrze zorientowany w losach własnego ludu, znając zarówno ciemną, jak i jasną stronę rosyjskiej duszy. Poruszył głębokie tematy społeczne, które odzwierciedlały problemy społeczeństwa jego czasów. Z jego unikatowych płócien można ocenić historię społeczeństwa rosyjskiego, któremu autor nie był obojętny.
Opis obrazu Władimira Egorowicza Makowskiego «Partia (1875 — 1897)»