Radziecki artysta Vladimir Serov namalował całą serię obrazów poświęconych przywódcy republik związkowych — V. I. Lenina. Jednym z takich obrazów jest «Walkers at Lenin’s», który powstał w 1950 roku. Jako rządowy minister sztuki wybrał gatunek socrealizmu.
Ten obraz jest dobrze znany i łatwy do zrozumienia. Na małym płótnie Sierow zmieścił cztery postacie: Lenina i chłopów. Wciskani są do gabinetu w Smolnym przy niewielkim stoliku, trzech siedzi, jeden mężczyzna podczas długiej rozmowy oparł dłoń o oparcie fotela. Tą metodą przedstawiania postaci artysta chciał w sposób wyraźny wskazać na bliskość lidera i zwykłych ludzi, ich jedność. Chłopi są ludem pracującym, nie mieli czasu na zdjęcie futra.
Lenin w surowym czarnym garniturze trzyma na stole długopis i notes do notatek. Siwobrody starzec opowiada o potrzebach chłopów, o życiu wsi, miękkimi gestami dłoni towarzyszy przemówieniu. Pozostali dwaj milczą i wszyscy patrzą na Lenina. W ich oczach można odczytać zaufanie do wysokiego urzędnika rządowego, są przekonani, że potrzeby wioski zostaną wysłuchane, a mądry przywódca dokładnie wie, jak rozwiązać każdy z ich problemów.
Chłopi słuchają Lenina z taką uwagą, że widzowie tak samo pragną mu ufać, z lekkim sercem powierzać swój los i losy miasta, kraju i świata.
Realizm Sierowa jest widoczny w szczegółowym, pozbawionym ozdób opisie twarzy, rąk i ubrań chłopów: szorstka, pomarszczona skóra, białe brody i kosmyki włosów na głowach.
Zdjęcie z powodzeniem pokazuje szczerość rozmowy, nawet trochę ciepła i miłości. Widzimy głowę Związku Radzieckiego jako troskliwego patrona zwykłych ludzi z dala od spraw państwowych.
Serow otrzymał honorową nagrodę państwową za obraz Walkers u Lenina.
Opis obrazu Włodzimierza Serowa «Wędrowcy u Lenina»